A Picariña, a pedra dos namorados

Dous xóvenes namorados

A Picariña, ou pedra dos namorados como se lle coñece comúnmente na zona, alberga detráis unha historia que non deixará indiferente a naide, conservando moitos dos estereotipos que vemos neste estilo de relatos. Según conta a lenda, dous xóvenes que respondían ao nome de Tristán e Aldina debían manter o seu profundo amor en segredo, ¿o motivo? A familia da moza non aceptaba para nada tal relación debido ás tensións e disputas por varias terras que Alvaro - pai de Aldina - desexaba e atopábanse en posesión de Tristán.

La Piedra de los Enamorados

Álvaro loitou xunto os Reis Católicos en Granada. Ao volver da guerra, éste quixo ver á súa filla, a cuál nos últimos días había atopado nos paseos dacabalo unha distracción, co principal motivo de pasar xunto ao castelo de Sobroso, fortaleza na que vivía o seu amado. O pai da xove, ao non atopar á súa filla no seu castelo, mandou un paxe para que a buscase. Éste non tardou en dar con ela e informar a Álvaro de que Aldina había sido vista en compañía de Tristán. Se antes o xoven cabaleiro habiase gañado o odio de Don Álvaro, agora a historia iríá moito peor.

Unha tarde, Don Álvaro acudeu á pedra de abalar, punto de encontro para os xóvenes. Alí puido comprobar cos seus propios ollos como Tristán esperaba á súa amada. Seríá a última vez. Álvaro atravesou o peito do mozo coa súa espada, ocultando o cadáver entre a maleza.

Aquí comezaría o calvario de Aldina. A preocupación inicial de que Tristán faltase á súa cita pronto se convirteu en prantos, queixumes e todo tipo de pensamentos negativos. ¿Por qué o mozo non quería acudir á pedra dónde se habían xurado amor eterno? ¿Habríalle pasado algo?

La Picariña

Por pura intuición, Aldina sinteu a chamada de acudir á pedra, necesitaba ir ao lugar no que se vía con Tristán. Tras esperar uns minutos, apareceu un cabaleiro negro montado dacabalo. “Tristán, ¡ao fin viñeches!”, dixo a xoven. Con todo, o terror chegou a cara de Aldina despóis de que o cabaleiro se retirase o seu casco. As campás alagaron o aire. “Aldina, amor meu. Esas campás anuncian o meu enterro. O noso amor foi truncado pola morte”. Tan pronto o espectro de Tristán pronunciou estas palabras, montou no seu cabalo e desapareceu.

Aldina reclueuse no castelo do seu pai. Pasaban os días e a moza non vía consolo algún. De súpeto, durante unha daquelas e tristes noites, todas as xanelas do castelo pecháronse ao unísono, abriéndose a porta que daba lugar á cerimonia do enterro.

Tristán e Aldina velan polo amor

A día de hoxe, e como decíamos líneas atráis, a pedra converteuse nun dos puntos máis coñecidos de Pontevedra. As parellas seguen acudindo ao famoso enclave co fin de que, tanto Aldina como Tristán, sexan capaces de garantir un bo devir nas súas relacións. Bastará con que se dean tres voltas, según di a lenda, ao redor do lugar para que a maxia faga o resto reportando solucións a problemas sentimentais, laborais e económicos e en definitiva, calquera tipo de fochanca que no camiño poida separarnos da persoa á que amamos.