Moitos son os peregrinos que inician o Camiño de Santiago con motivos relixiosos, xa sexa por devoción persoal, para cumprir unha promesa ou voto ou como penitencia polos seus pecados
Na actualidade hai un gran número de santuarios, templos e igrexas de ámbito relixioso que reciben centos de persoas cada ano. Santiago de Compostela é, xunto con Roma e Xerusalén, un dos grandes centros de peregrinación cristiá desde a época medieval.
Moitos e moi diversos son os motivos que levan a miles de peregrinos a facer a peregrinación a Santiago cada ano. O compoñente espiritual é un dos motivos que leva aos camiñantes a iniciar esta gran aventura. É certo que a maioría dos peregrinos experimentaron como esta experiencia cambiou o seu modo de vida. Os peregrinos que fan o Camiño para o turismo relixioso recomendan prepararse física e espiritualmente.
Dentro deste tipo de peregrinación, os viaxeiros que fixeron o Camiño podían facelo con diversos fins, por devoción persoal, para cumprir unha promesa ou voto ou como penitencia polos seus pecados. A día de hoxe non se perderon os argumentos de conversión, cambio de vida e repenso da propia existencia que tivo a peregrinación a Santiago desde a Idade Media.
O turismo relixioso representa un tipo crecente de mercado turístico. Os principais destinos son importantes lugares de devoción e peregrinación. O turismo relixioso inclúe actividades turísticas ligadas a prácticas relixiosas en lugares con importancia relixiosa. Aquí detallamos unha serie de lugares de culto e monumentos esenciais para os peregrinos:
O Códice Calixtino sitúa o porto de Somport como un dos tres hospitais máis importantes para peregrinos na ruta xacobea. Como cita o Códice: "As tres columnas que o Señor estableceu neste mundo para apoiar aos peregrinos". Estes tres hospitais son o de Xerusalén en Terra Santa, o de Mont Joux, nos Alpes (camiño de Roma) e, finalmente, o porto de Somport do Alto Aragón, camiño da cidade de Santiago de Compostela.
Os cruceiros foron os encargados de guiar aos peregrinos antes da aparición das frechas amarelas. O cruceiro de Lameiros do século XVII e situado en Ligonde, está decorado con esculturas e mensaxes de pedra. Na súa base leva serpes, cráneos e esculturas enroladas relacionadas con símbolos da crucifixión de Cristo. Ademais, no 820 a batalla entre as tropas cristiás e o exército de Almanzor tivo lugar nos outeiros próximos.
Igrexa románica de planta octogonal creada no século XII. Está rodeado por unha galería de arcos semicirculares sobre dobre columna. Unha peculiaridade é que ten o mesmo número de pasos que a escaleira da Catedral de Santiago. Esta igrexa é unha réplica do recinto octogonal do templo de Salomón (Xerusalén). A Orde do Templo naceu no Templo de Salomón en 1128, debido a un edicto papal que asignaba aos monxes guerreiros a protección das estradas que conducían a Terra Santa.
Neste famoso lugar do Camiño de Santiago atopábanse o hospital de peregrinos e a ermida da Virxe do Perdón. Antigamente os peregrinos aquí confirmaban a súa crenza de chegar a Santiago. Non obstante, estas construcións desapareceron co paso do tempo. Os Amigos do Camiño de Santiago levantaron un incrible monumento con diferentes peregrinos que hoxe é moi visitado.
Foi construído no século XI por Sancho el Mayor en conmemoración da súa muller. O motivo da súa construción foi salvar o leito do río. Os peregrinos adoitaban adorar neste lugar ao Cristo do Crucifixo.
Tamén coñecida como Fuente de los Moros, era unha antiga cisterna do século XIII construída para aliviar a fatiga dos peregrinos en tempos de calor. Non obstante, como supuxo un perigo para os animais, estivo pechada ata 1991, e a partir de aí foi restaurada e aberta ao público.
É un santuario románico situado no Camiño Francés. Na Idade Media, esta ruta percorreu a nave da igrexa. Na nave hai un capitel que representa o milagre da luz dúas veces ao ano, unha mensaxe para pagáns e crentes que aínda agocha misterios sen resolver.
A Cruz de Ferro é un altar de pedra atopado no monte Irago. Está coroado cun poste de madeira e unha pequena cruz metálica. Crese que se trataba dun monumento funerario onde os peregrinos falecidos foron enterrados no monte.
A Porta do Perdón está situada na Igrexa de Santiago, en Villafranca del Bierzo. Ten a peculiaridade de conceder o perdón ou a consecución da peregrinación en substitución á Catedral de Santiago, no caso de non poder continuar a viaxe a Galicia. A Porta do Perdón só se abre no Ano Xacobeo, como é o caso da Porta Santa da Catedral de Santiago.
Pertence aos mosteiros benedictinos máis antigos de España. Aquí apareceu o abade Virila, un monxe que pasou tres séculos en éxtase nunha viaxe astral.