A pantasma do peregrino en Fontihoyuelo, unha lenda recollida nos xornais de 1881

Peregrino facendo o camiño de Madrid, imaxe de Envato Elements por diego_cervo

No Camiño de Madrid, preto de Valladolid, hai unha pequena vila chamada Fontihoyuelo, que é a localidade máis pequena que atravesa esta ruta. Cos seus 37 habitantes, non é un pobo pantasma, pero hai testemuños dunha de hai séculos.

A etapa que vai de Cuenca de Campos a Santervás de Campos percorre o campo castelán durante case 22 quilómetros. Esta estrada pasa por pequenas localidades, cuns centos de habitantes como máximo, pero a menos poboada é Fontihoyuelo. Que sexa unha aldea pequena non debe enganar, xa que ten mil anos de historia que van moito máis alá do Camiño de Santiago.

Un peregrino pantasma

Xornais de toda España, dende Santander ata Murcia, relataron en 1881 un suceso que revolucionou a vila de Fontihoyuelo. Un veciño da zona declarou que se lle apareceu unha pantasma. Era o espírito dun peregrino, quen encargou a este home a organización de procesións nocturnas ata as ruínas da antiga igrexa.

Este home quixo cumprir o que se lle encomendara, xa que segundo aquela aparición atoparía entre os restos do templo un crucifixo que alí descansaba dende hai 240 anos. Os veciños percorreron a vila enteira na súa procura, e a noticia chegou a toda España, aínda que non todos os xornais a trataron con seriedade. Algúns xornais solicitaron que a Garda Civil participase na búsqueda do crucifixo, e outro publicou un poema dedicado ao suceso.

O crucifixo non apareceu ou, polo menos, non hai constancia do seu achado. As posibles localizacións do crucifixo aínda se están considerando a día de hoxe. A referencia ás ruínas da antiga igrexa pode ser unha alusión á antiga ermida de Santa María ou ás ruínas da igrexa parroquial de San Xoán. Tamén se considera que poida estar relacionado con Las Eras, unha zona da vila.

Fontihoyuelos e o Camiño de Santiago

O feito de que haxa mencións de peregrinos no século XIX implica que por alí xa pasaba o camiño madrileña. A única evidencia non é o crucifixo que permanece sen atopar, que presumiblemente data de principios do século XVII. Na igrexa de San Salvador, tamén do século XVII, pódense observar adornos labrados nas columnas en forma da característica vieira, que é o indicio definitivo de que a presenza de peregrinos remóntase a varios séculos atrás.