Hornillos del Camino

A primeira parte do seu nome, Hornillos, parece proceder de Forniellos, é dicir, pequenos fornos dedicados á olaría e obtención de xesos. A última parte do mesmo, Del Camino, confirma a clara vinculación xacobea que tivo e aínda ten o núcleo, un dos exemplos máis singulares de pobo-camiño, cunha única rúa, a rúa Real, auténtica sirga peregrina.

Se na Idade Media chegou a acoller tres hospitais para romeus, dos que aínda se conserva o do Santo Espírito ao principio do núcleo, na actualidade o lugar conta cun apartado propio dentro do moderno rexurdir das peregrinacións.

Foi nesta localidade, en 1990, onde se comezou a escribir unha nova páxina da hospitalidade voluntaria xacobea. A catalá Lourdes Lluch, despois de cubrir a ruta, quixo devolver ao Camiño algo que recibira ao longo da súa experiencia xacobea, un estilo de acollida cálido. Por iso non dubidou en investir as súas vacacións servindo e dando axuda aos propios romeus.

Alugou unha casa en Hornillos e, sen sabelo, volveu impulsar un costume de outrora, a daquelas persoas que se dedicaban a acoller a peregrinos. A iniciativa, que tivo eco en varias publicacións xacobeas, animou a outros antigos camiñantes a dedicar parte do seu tempo libre atendendo refuxios do Camiño. Este movemento, en constante crecemento, coordínase desde ese ano a través das distintas federacións ou asociacións de amigos do Camiño.