Villalcázar de Sirga

Restaurante Villasirga ©Street View

Neste pobo moitos romeus pairan a comer no Mesón de Villalcázar e nos Templarios, os dous mesóns da familia de Pablo Payo, o mesoneiro que tras 49 anos de asistencia aos camiñantes conseguiu labrarse un oco de honra na ruta.

A súa historia iniciouse en 1965 cando, nunha etapa na que a vía desfallecía, desde a Deputación de Palencia tentouse darlle novos bríos e ofrecer un trato máis próximo aos camiñantes. O mesonero Pablo Payo colleu a luva da iniciativa e comezou a atender aos romeus,

proporcionándolles unha xerra de viño, un prato de sopa de allo e moita charla. Foi así, e mentres a ruta comezaba a experimentar un despegamento, como esta iniciativa se converteu nun modelo. Pablo Payo foi nomeado nun congreso celebrado nos 80 mesonero maior do Camiño de Santiago.

Xa falecido, e mentres os seus fillos continúan o seu labor, un monumento levantado xunto á fachada do mesón (situado fronte á igrexa de Santa María a Branca) lembra a este emblema xacobeo. Trátase dunha figura en bronce do mesoneiro, ataviado coa capa e o chapeu de peregrino cos que sempre recibía aos visitantes.

Ao longo destas décadas os viaxeiros puideron probar no establecemento, levantado sobre un antigo depósito de gran, o licor do peregrino (similar a un carajillo) e, aqueles con máis recursos, deleitarse ante o lechazo, ese prato tan popular na comunidade de Castela e León e que ten en Villalcázar a un dos seus referentes.

Trátase dunha variedade de asado dun cordeiro aínda sen destetar, de aí o seu sobrenome. A tradición manda que se elabore nun forno de leña.