Tui

Tui ©Panoramio / Ramón Sobrino Torrens

Visitas recomendadas

O peregrino que chega a Tui desde Portugal entrará na cidade desde a ponte internacional, unha obra mal atribuída popularmente a Eiffel e que en realidade é obra do rioxano Pelayo Mancebo de Agrida. A estrutura une o municipio con Valença desde o 10 de outubro de 1884. Desde a ribeira española pódese obter unha vista preciosa da cidade lusa amurallada, con quen o concello de Tui se atopa hermanado e conformou unha eurocidade na que se comparten servizos e infraestruturas.

Mergullándose no centro urbano a través do Camiño da Barca, o peregrino obterá unha primeira visión da impresionante catedral de Tui. A partir da rúa Piñeiro e enlazando coa rúa Sainz o peregrino chegará ao corazón histórico, á catedral de Santa María. A súa construción arrincou no ano 1120 e foi consagrada ao culto en 1225, en tempos de Alfonso IX. É de estilo románico, aínda que posteriormente se lle engadiu obra gótica como remate. Pódese apreciar especialmente este estilo no pórtico da entrada, a primeira obra gótica realizada na península.

No seu tímpano atópanse diversas escenas relacionadas co nacemento de Cristo. No seu interior destaca o retablo da Expectación e o altar relicario da capela das Reliquias, do século XVIII. Tamén destaca o coro, realizado en 1699 por Castro Canseco. Coa compra dunha entrada o peregrino poderá acceder ao Museo Catedralicio, no que destacan un copón de coco do século XV e a talla da Virxe coñecida como a Patroa.

O claustro é o único gótico conservado nas catedrais galegas. Nesta zona centro atópase un dos albergues, a oficina turística e a igrexa de San Telmo, un exemplar do barroco portugués en Galicia que foi edificado sobre a casa onde morreu este dominico no século XIII. Iniciouse en 1769 aínda que non se finalizou ata 1803. Conta con planta circular, cúpula gallonada e frescos de principios do século XIX.

Quiosco de la Música de Tui ©Panoramio / Rosaflor G.

Na mesma contorna pódese visitar o Museo Diocesano, composto de tres plantas con patio central no que se pode disfrutar de pedras arqueolóxicas, obxectos da confraría de San Telmo ou un sarcófago romano, ademais de machadas prehistóricas ou un casco celta. O museo tamén conta con variedade de relevos e petos, exemplos de ourivaría e marfiles e iconografía na segunda planta. Na terceira existen algunhas imaxes escultóricas e unha ampla pinacoteca. Ademais, os visitantes poderán coñecer os Sambenitos do século XVII, pezas únicas en España con forma de colgaduras nas que se poden ver as penitencias impostas polo Santo Oficio aos herexes reconciliados coa igrexa.

O museo abre desde o 1 de xuño ao 15 de setembro de 10.00 a 13.00 e de 16.00 a 19.00 horas, excepto os venres, día de descanso. No inverno permanece pechado. Desde alí o peregrino accederá á praza do concello, por onde chegará ata o convento e ao túnel das Clarisas, que terá que atravesar. O actual convento está edificado sobre os antigos palacios episcopais da Oliveira.

A igrexa, de finais do século XVII, está deseñada polo coñecida arquitecto Domingo de Andrade. As monxas de clausura elaboran uns deliciosos peixiños de améndoa. Desde esta zona tamén se pode acceder a un dos tramos de muralla que aínda se conserva no centro histórico de Tui. Existen varios tramos, un da época medieval, dos séculos XII e XIII que formaba un amplo trapecio irregular con varias torres defensivas.

Dese tramo só se conserva a porta da Pía, coa base da torre. Nos séculos XVII e XVIII e con ocasión das guerras con Portugal edifícase un novo sistema amurallado, máis amplo, cuxos principais vestixios se poden atopar, por exemplo, no paseo fluvial. O cruzamento da rúa Bispo Lago con Antero Rubín marca o fin do centro histórico que deben percorrer os peregrinos ao seu paso por Tui.

Todo este recinto foi declarado conxunto histórico artístico e conta con numerosas vivendas blasonadas e algunhas con arcos dos séculos XV e XVI. No percorrido pola rúa Antero Rubín o visitante atópase co convento de Santo Domingo. A igrexa é de estilo gótico e conta con dous magníficos retablos barrocos, o maior obra de Antonio do Villar do século XVIII, que destaca pola súa grandiosidade, e o retablo da Virxe do Rosario, que posúe unha curiosa representación da batalla de Lepanto.

A igrexa e o convento foi panteón da nobreza tudense. Hoxe en día acolle un centro de interpretación do camiño portugués, pero se atopa pechado.