Iglesia de San Nicolás El Real de Villafranca

Villafranca do Bierzo está moi ligada ao Camiño de Santiago, dende a súa fundación cun mosteiro de monxes cluniacenses. Este vínculo coa relixión aínda queda patente varios séculos despois, cando se construíu a igrexa-convento de San Nicolás. En pleno casco histórico de Villafranca del Bierzo, atopamos o espectacular conxunto arquitectónico.

A arquitectura da igrexa de San Nicolás

Esta igrexa foi construída na primeira metade do século XVII, e foi fundada polos xesuítas. Por iso a igrexa non posúe a coñecida planta de cruz latina, senón que ten unha soa nave con capelas laterais interconectadas, o denominado modelo xesuíta. Inspírase no Colexio de Nuestra Señora de la Antigua de Monforte de Lemos, que á súa vez ten unha clara influencia do Escorial.

Estas influencias determinan o seu estilo arquitectónico, que é herreriano. Tamén conta con elementos máis propios do barroco, como o frontón partido, pero en xeral o seu estilo encádrase dentro da corrente renacentista española. Algo propio do herreriano é a escaseza de elementos decorativos, que se aprecian tanto no exterior como no interior. En comparación con outros edificios barrocos da época, a ornamentación da igrexa de San Nicolás é escasa.

A historia do conxunto arquitectónico

Os xesuítas abandonaron a igrexa e o convento en 1767, pero continuaron as clases de estudos de teoloxía. En 1822 foi sede da Deputación Provincial do Bierzo, e posteriormente vendeuse e converteuse en colexio dos Pais Paúles.

Durante un século, ata 1983, funcionou como escola, pero a partir de entón abandonáronse as clases para incluír no seu interior un Museo de Ciencias Naturais. Ademais, o convento pasou a empregarse como albergue para os peregrinos que rematan a etapa do Camiño Francés que parte de Ponferrada.