Palacio de Doña Urraca

Puerta de doña Urraca - Borjaanimal/Wikipedia

Mansión da raíña de Zamora

O pazo de Doña Urraca era o lugar onde residía a raíña Urraca de Zamora. Filla de Fernando I de León e da raíña Sancha, herdou a Zamora tras a distribución feita polo seu pai antes de morrer. Este edificio románico do século XI, albergou o mellor testemuño da historia da cidade. Vai atopalo facendo o Camiño Sanabrés, unha ruta que atravesa Zamora ata Santiago de Compostela.

Actualmente está en ruínas e só hai a ''Porta de Zambrano'', ou tamén chamada ''Porta de Doña Urraca'' ou ''Arco de Doña Urraca''. A pesar disto, grazas a unha pintura antiga que apareceu, foi posible saber como era o palacio: trescentos metros de alto, con dúas torres de cen metros e vintecinco de diámetro, cun elegante estilo bizantino.

Un palacio moi aclamado

Foi visitado no século XVII polo rei Felipe III durante a súa estadía na cidade. Naquel momento, pertencía a don Alonso Guerra de Losada, un señor de Calatrava. Máis tarde no século XVIII, usouse para cuartel de inválidos. Na actualidade pertence ao Concello de Zamora, empregado como punto de información para coñecer a súa evolución e facer exposicións.

Deste conxunto arquitectónico só se conserva a Porta de Zambranos: unha porta de acceso situada na muralla da cidade, declarada BIC (ben de interese cultural) o 4 de agosto de 1874. Ten un relevo moi deteriorado da raíña inclinándose pola fiestra do seu palacio, onde segundo a lenda, dedicou as seguintes palabras ao Cid: "Fóra, fóra de Rodrigo, orgulloso castelán", cando lle propuxo ceder o asedio da cidade ao seu irmán Sancho II.