O Camiño de Santiago é en si mesmo unha procura espiritual, é atoparse a si mesmo e cobrar conciencia do que nos rodea, do que de verdade é importante.
Se estás familiarizado minimamente co Camiño de Santiago seguro que oíches nalgunha ocasión aquilo do "espírito do peregrino", un termo moi común entre os camiñantes. Este termo non é senón como chamamos ao proceso de transformación que vivimos os peregrinos desde que comezamos a planificar a mochila para o Camiño de Santiago ata semanas despois de regresar a casa. O espírito do peregrino é tomar de conciencia de nós mesmos e a nosa contorna ao ir percorrendo o Camiño de Santiago aos poucos.
Todos afrontamos o reto do Camiño de Santiago desde diferentes puntos de vista e percorrémolo con diferentes motivacións; algúns camiñan por razóns espirituais (xa sexan relixiosas ou non), outros polo compoñente de aventura ou de turismo, outros peregrinos para cortar de raíz coa rutina do día a día ou mesmo buscando un antes e un despois que axuda a pasar unha mala experiencia vital. Con todo todos os peregrinos atopámonos nun punto en común mentres camiñamos, cando imos desposuíndonos do prescindible, comezamos a fundirnos co que nos rodea no Camiño de Santiago e o tempo pasa a ter unha dimensión totalmente distinta.
O espírito do peregrino consiste en profundar na nosa procura interior mentres camiñamos, aprender a valorar as pequenas cousas que nos rodean e a convivir en harmonía co resto de peregrinos, prestando a nosa axuda, comprensión e xenerosidade sempre que se necesite. O espírito xacobeo nace no corazón do peregrino desde o mesmo momento no que deixa ao carón o innecesario cando enche a súa mochila, entendendo que para camiñar a Santiago o máis importante témolo que levar dentro e non cargado ás costas. O espírito xacobeo tamén se fai notar cando nos deixa ese reconocible baleiro dentro ao chegar ao fogar e volver á rutina, aínda que coa nosa perspectiva vital cambiada para sempre.
O espírito xacobeo ten moito que ver co sentimento de irmandade que nace entre os peregrinos; a facilidade coa que nos abrimos aos demais mentres camiñamos, a xenerosidade que nos leva a compartir nosa auga e comida e sobre todo, estar sempre dispostos ao auxilio. Non se pode entender a irmandade entre peregrinos sen a vontade de prestar axuda sempre ao que o necesite e de agradecer coa alma, sen esixir, a aquelas persoas que fan que o Camiño siga funcionando, como os hospitaleros voluntarios.
Cando se di que o Camiño de Santiago pódeche cambiar a vida, o que se quere dicir é que a ruta xacobea dáche as ferramentas para que ti mesmo tires abaixo o muro que che frea. No espírito do peregrino está tamén o saber aproveitar o poder espiritual do Camiño para reflexionar sobre quen somos, aprender a coñecernos mellor ou a valorar e respectar máis aos que nos rodean. Mentres percorremos o Camiño de Santiago, illados de todo, sen distraccións e desconectados ao lado material da vida, introducímonos case sen sabelo nun caldo de cultivo perfecto para empezar a ver con claridade e aprender a separar o gran do trigo.
O espírito do peregrino tamén é en gran parte aprender a deixarnos levar e gozar aos poucos do que nos rodea, sen présas por chegar á meta. Sentirse peregrino é aprender a valorar os pequenos detalles que asolagan o Camiño de Santiago, as paisaxes naturais, as longas camiñadas baixo o sol, as conversacións, as batallitas de veteranos... e para iso é imprescindible tomarllo con moita calma e entender que a meta é só o final, pero o "durante" é o máis importante.
Localidades | Albergues | Aloxamentos | Restaurantes | Guarnicionerías | Médicos | Puntos de interese | Talleres de bicicletas
Contactar | Politica de privacidade | Política de Cookies | | Aviso Legal | Autoría | Mapa Web | Consentimiento
© Copyright LA VOZ DE GALICIA S.A. Polígono de Sabón, Arteixo, A Coruña (ESPAÑA) Inscrita no Rexistro Mercantil da Coruña no Tomo 2438 do Arquivo, Sección Xeral, aos folios 91 e seguintes, folla C-2141. CIF: A-15000649