Agés-Burgos

La ruta francesa comienza a divisar Burgos

O Camiño orixinal non pasa polos xacementos de Atapuerca, pero hai unha variante paralela á estrada que está debuxada expresamente para os peregrinos que queren visitar as covas. A serra de Atapuerca, más polo seu firme que pola súa altura, adoita atragantarse a ciclistas.

A entrada en Burgos é a través dunha longa recta do polígono industrial da cidade. Os que prefiran evitala podrán atacar a chegada á capital desde Casteñares, a través dun paso a beiras do Arlanzón.

A etapa (22,5 kilómetros)

A saída de Agés (515 kilómetros a Santiago) realízase a través da estrada que atravesa a localidade. Déixase a man esquerda un pequeñou merendero cun par de randeeiras, punto desde o que xa se divisa a localidade de Atapuerca, próximo destino. Tras dous kilómetros e medio de marcha pola estrada local (ben asfaltada e pouco transitada por vehícus, pero sen abrigo), varios carteis (un deles, o centro de recepción de visitantes) informan ao peregrino de que está a piques de entrar en Atapuerca (16,5 kilómetros a Burgos).

Os xacementos paleontológicos, sen dúbida, uns dos más importantes e famosos do planeta, están algo afastados do pobo. O Camiño de Santiago non pasa polas súas covas (para iso fíxose a outra variante). Abandonar Atapuerca pode resultar algo confuso, xa que algunhas señales non están todo o claras que deberían. Hai que continuar pola mesma estrada pola que se accedeu ao pobo case ata o final. A man esquerda hai unha estatua dun peregrino. Sígase ese indicador.

Por unha pista de terra déixase un merendero a man dereita. O trazado comeza a empinarse ata chegar a un líou de indicacións. Unha frecha amarela indica cara á dereita. Outra, cara á esquerda. No medio, un cartel que prohíbe o paso a todo aquel que non sexa militar. Non hai nada más á vista.

O peregrino debe tomar o carreiro da dereita e rodear parte do área militar deixando o aramado a man esquerdo. A outra frecha indica cara arriba uns douscentos metros ata que o carreiro penétrase en zona militar. Un novo cartel vermello déixao ben claro. Con todo, xusto no acceso, unha nova señao oficial do Camiño de Santiago convida ao peregrino a seguir adentrándose. A pesar de ser o Camiño orixinal, e de que os veciños e expertos da zona aseguran que nese recinto non se realizan prácticas de tiro, está desaconsellado.

A subida a Atapuerca

Xusto neste punto comeza o asalto á serra de Atapuerca. Tanto o firme como a pendente da subida vanse complicando co paso dos metros. Ao principio é terra con pedras, logo pedras con terra ata converterse en pedra a modo de chanzos. No alto do monte, a cruz de Matogrande domina unha gran chaira. Deba continuarse de fronte. Déixase atrás unha representación de círculos concéntricos de pedras.

Ao comezar o descenso pódese gozar das vistas de Burgos. «Desde que o peregrino dominó en Burguete os montes de Navarra e viu os campos dilatados de España, non gozou de vista más fermosa como esta». Seguro que cando Luciano Huidobro escribió estas fermosas palabras non existíá canteira que se coa na parte dereita da foto. O descenso ten a súa faragulla. As ramplas non son excesivamente pronunciadas, pero a constante combinación de pedras irregulares complícao.

Unha vez abaixo, por fin abandónase o aramado que acompaña e que marca a fronteira entre o civil e o militar. O peregrino penétrase nun terreo más cómodo. Chégase a outro cruzamento que pode xerar confusión. A man esquerda cara a Villalval, co reclamo dunha fonte a un kilómetro, aínda que o pobo está algo más afastado.

Hospital do Rei en Burgos

Entrar en Burgos

Treito con terreo favorable ata a estrada local que une as localidades de Cardeñuela-Riopico (13,5 kilómetros a Burgos)  e Orbaneja de Riopico, nas que é posible repoñer forzas antes dos últimos kilómetros ata Burgos. Orbaneja de Riopico dispón de panadería, bar con terraza e unha casa rural. Ao cruzala hai que coller a man dereita e atravesar unha ponte sobre a vía de o tren. Déixase unha urbanización a man dereita ata outro cruzamento, no que o romeu deberá elixir cómo atacará a entrada en Burgos. Uns colectores serven de referencia.

O Camiño máis auténtico é o que entra polo polígono do Gamonal. É unha inmensa recta de catro kilómetros á que se accede tras bordear o aeroporto. O que opte por ir por esta vía debe ter en conta que debe ir pola esquerda, xa que a beirarrúa é más transitable. Para o que prefira aforrarse estes kilómetros, no Hotel Buenos Aires, fronte á gasolineira, existe a posibilidade de subirse a un autobús urbano que deixará ao romeu ás portas da cidade.

Aínda que os puristas desaconséllena, nos últimos anos está gañando terreo a entrada en Burgos pola variante de Casteñares. Ao seu favor xoga que os últimos kilómetros realízanse a través dun parque. O que opte por este camiño, un kilómetro más longo que por Gamonal, chegado ao momento dos colectores debe coller a man esquerda.

En bicicleta

A ascensión da Serra de Atapuerca é realmente complicada, chea de chanzos naturais. Existe a posibilidade de continuar por estrada. Realízanse varios kilómetros de máis pero sobre mellor firme.

A entrada en Burgos polo polígono industrial también é peliaguda. Gran densidade de tráfico. Convén circular pola beirarrúa esquerda ou pola vía de servizo, sempre extremando a precaución.

No tramo final existe a posibilidade de desviarse a man dereita, onde se atopa un carril bici que chega ata as portas de Burgos.