Bruma-Sigüeiro

Tallas de piedra y otras obras creadas por un taller local sorprenden al caminante en la aldea de Cruz

A penúltima etapa do Camiño Inglés, segunda se se iniciou desde A Coruña, é das más levadías pola planicie sobre a que discorre e a abundancia de servizos hostaleiros que facilitan o avituallamiento. Cércanaía de a capital compostelá (42 kilómetros); a escaseza de referencias monumentais e a facilidade do tramo fan que o paso se alixeire, rápido cara a Sigüeiro, xa no municipio de Oroso, ás portas de Santiago.

Os viarios de asfalto e terra alternan case a partes iguais durante o percorrido, prácticamente carente de zonas embarradas ou pasos dificultosos, salvo un treito de regachos que aumentan de forma exponencial o seu caudal con choiva. Además, unha leve pendente favorable acompañá o peregrino ata o final da etapa.

Sí habrá que ter en conta que Sigüeiro, a beiras do ríou Tambre, non dispón de albergue nin se habilita espazo público algún para os camiñantes, así que para facer noite allí será necesario servirse dun aloxamento hostaleiro.

A etapa (26 kilómetros)

Se se fixo noite na veciña localidade de Mesón do Vento, habrá que retroceder sobre os pasos, uns dous kilómetros, para retomar o itinerario xacobeo. Con todo, os romeus aloxados no albergue público de Bruma (Mesía) amencen xa ao pé do Camiño, marcado sobre a estrada que conduce cara a ou Seixo. Para almorzar ou aprovisionarse, a uns 500 metros desde o albergue hai un desvíou á dereita que conduce ao mencionado núcleo de Mesón do Vento, localidade pertencente ao concello de Ordes.

O Camiño de Santiago alcanza este último término municipal na parroquia de Ardemil (23 kilómetros a Sigüeiro / 39 a Santiago), seguindo unha estrada sen apenas curvas ata chegar ao lugar de Cabeza de Lobo e a igrexa de San Pedro, rodeada polo cemiterio. Uns metros más adiante, na aldea de Cruz, tópase o peregrino co bar Porto, primeiro do itinerario, e unhas rechamantes tallas de pedra xunto a un arco metálico que soporta dous tractores; un género ecléctico resultado dun taller participado pola asociación cultural Castro dá Croa.

Déixase atrás Ardemil por un camiño de terra (dereita) tras pasar polos lugares de Carreira, Mámoas e Carballeira. O carreiro forestal, de fácil acceso, presenta varios cruces que habrá que refugar ata chegar ao terceiro, á esquerda, pasando por diante dun cruceiro. A pesar das continuas interseccións, é un tramo ben señalizado que non entraña risco de extravíou.

Desemboca no lugar da Rúa, onde se atopan dous bares (Café Bar Novo e Bar A Rúa) e a casa rural Doa María, establecementos que rodean a igrexa parroquial de San Paio de Buscás (19 kilómetros a Sigüeiro). O templo conserva gran parte do seu primitivo estilo románico de finais do século XII, aínda que foi reformado ao trazo barroco a mediados do XVIII. Alberga no seu interior un retablo coa figura de San Paio, ao que os devotos acoden para implorar sanación.

Da estrada principal apártase a senda más adiante por un camiño de terra (esquerda) para alcanzar o muíño de Trabe e a ponte de Ou Cubo. Ten a partir de allí o itinerario a peculiaridade de que cada cruzamento de camiños presenta un empedrado de adoquín que marca o rumbo para seguir, además das mouteiras e frechas amarelas habituais.

Alcánzase acto seguido un túnel duns 20 metros baixo a estrada AC-224. É o lugar de Outeiro de Abaixo e allí atópase o romeu coa casa rural Antón Veiras, onde se pode dar un capricho por uns 25 euros o menú completo.

En Outeiro de Arriba –o seguinte lugar- déixase á dereita un carreiro que será preciso tomar para visitar a igrexa románica de San Xiao de Poulo.

Sigüeiro

Capela de Nosa Señora da Mercé

O peregrino percorre a continuación Senra e Rúa (14 kilómetros a Sigüeiro), onde se topa coa capela da nosa de Señora da Mercé e unha sinxela vivenda do século XVI na que unha placa conmemora o paso de Felipe II en 1554, por iso coñecida como Casa de Filipo II. Nese núcleo atópase o bar Ou Cruceiro, último local hostaleiro ata chegar ao final de etapa.

A mesma estrada conduce cara a Carballo e, uns metros más adiante, por un camiño de terra que se toma á esquerda, chégase a Casanova de Pereiro. Observará o viaxeiro un árbol solitario nunha bifurcación. A ruta correcta é á esquerda. Ese treito é zona de mananciais na que non é extrañou que a ruta se dificulte por exceso de auga sobre a senda. En tal caso, o recomendable é vadear o camiño polos terreos laterais.

A seguinte referencia é a Ponte Pereira, do que non se determinou con exactitude a súa orixe (medieval ou romano). Unha vez superado, enfílase xa o lugar de Carrás, outra zona que presenta abundancia de auga no firme.

Coas casas de Baxoia, intérnase o Camiño no municipio de Oroso. Son os últimos kilómetros da xornada e percórrense por pistas anchas da concentración parcelaria, de rectas considerables e ondeantes repechos.

Finalizado o tramo de terra, vólvese ao asfalto para entrar xa en Sigüeiro pola zona do polígono industrial. Ao centro da vila de orixe medieval (século XII) accédese por unha zona verde que conduce cara á rúa Real e á ponte sobre o ríou Tambre, fronteira natural co Concello de Santiago de Compostela (16 kilómetros).

Sigüeiro, capital do municipio de Oroso, carece de aloxamentos públicos de peregrinos. Con todo é unha localidade con todo tipo de servizos.