Padrón-Santiago

1 valoracións
16
23
13
Información
Fotografía de Xoán A. Soler

Fotografía de Xoán A. Soler

A última xornada. A chegada á meta.

Padrón e Santiago están separados por preto de 25 kilómetros de camiño. A xornada, de novo articulada ao redor da N-550, é un continuo ascenso ata Ou Milladoiro, desde cuxo monte apreciábanse antañou por primeira vez as torres da Catedral. A ruta atravesa multitude de pequeñas aldeas integradas nos concellos de Padrón,  Rois, Teo, Ames e Santiago. A entrada á zona vella realízase por Pórtaa Faxeira e o Franco, a súa tradicional rúa de tapas. A etapa O peregrino abandona Padrón pola rúa de Dores, pasando moi preto da estación de autobuses, ata desembocar na N-550. Alén desta estrada atópase Iria Flavia, un antigo núcleo colonizado no século I polos romanos e que se consolida como parada obrigada para os camiñantes. Neste lugar ízase majestuosa Santa Maríá Maior, unha das igrexas más antigas de Galicia, considerada por algúns estudiosos como un dos primeiros templos marianos do mundo. Iria Flavia foi sede episcopal desde o século V ata o añou 1095. Non perderíao privilexio en favor de Santiago ata después do descubrimento dos restos do Apóstol. Foi Teodomiro, bispo de Iria, quen deu a coñecer nun añou indeterminado (crese que no 813) o achado do corpo do Apóstol. O templo non sobrevivió ás razzias musulmás dirixidas por Almanzor no añou 997 aínda que, posteriormente, no século XII, o arcebispo Gelmírez ordena o seu reconstrucción, otorgándole rango de Colexiata (o conservó ata o añou 1895 cando se converte en Parroquia Maior dedicada a Santa María).

O templo atópase rodeado por un cemiterio no que descansan os restos de 28 bispos. O propio Camilo José Cela, Premio Nobel de Literatura en 1998, escogió antes da súa morte o lugar do seu nicho: á sombra dunha oliveira no cemiterio de Adina, non moi lonxe da fundación que leva o seu nome. Neste recinto también estivo enterrada a escritora Roseiraía de Castro, aínda que na actualidade, a autora de Cantares Gallegos -quen también cantó a este lugar nos seus poesías-, repousa na capital galega, no Panteón de Galegos Ilustres. Xusto enfronte, en unha antiga residencia de canónigos do século XVIII, se sitúá Fundación Camilo José Cela, o edificio que alberga a obra, manuscritos, coleccións privadas e recordos da vida persoal e literaria do Premio Nobel. No conxunto también áchase a sede do Museo Ferroviario John Trulock, bisavó do escritor e construtor da primeira línea galega do ferrocarril, coa que se enlazaba en 1873 Cornes (concello integrado na actualidade en Santiago) con Carril (Vilagarcía). Os visitantes podrán lembrar en él a historia do ferrocarril galego.

Tras bordear o campo santo, o romeu percorre as rúas de Iria, por onde non pasa o tempo, ata regresar á altura de  a N-550, aínda que esta vez sen chegar a cruzala. Con todo, sí tendrá que atravesar as vías do tren, de novo nun paso sen barreiras. Desde a aldea  de Pazos, de novo ata a nacional. Neste punto, para pasar alén o peregrino apóiase nun paso de peóns con semáforo. Pulse o botón e espere ao verde. Desde a marxe esquerda da vía accédese á complicada rotonda do Hotel Scala, con menú do peregrino e máquinas de vending na porta. No edificio aledañou, o asador Pazo serve carnes de primeira  calidade. Seguindo o Camiño atópase a parrillada Fogar de Breogán. Ao fin unha frecha amarela aparta aos camiñantes da estrada. Desde este punto o peregrino goza dun dos traxectos más agradables da xornada, a través de estreitas rúas de minúsculas aldeas integradas no campo. Rúa, Rueiro, Cambelas, Anteportas e Vilar, desde a que se regresa á vía de o tren como antesala da estrada. O peregrino non só debe cruzar  a estrada, se non que acompañará aos coches polo arcén nesta vía tan transitada. Extremar precaucións. A menos de medio kilómetro atópase o núcleo da Escravitude, con bares,  aloxamento e unha pequeña tenda. Conta  a lenda que no século XVIII un pontevedrés enfermo de hidropesía, na súa peregrinaxe a Santiago, bebió a auga da fonte. Ás 72 horas se curó dos seus males:  «Grazas, Virxe, que me libraches dá escravitude do meu mal» (Grazas,  Virxe,  que me libraches  da escravitude do meu mal).

En señao de agradecemento este labrador donó o seu carro de bueyes para que se crease un lugar de culto. Este seríá orixe do santuario e do propio nome do enclave. Ao pasar o santuario nace un desvíou cara a Cruces, onde o peregrino se atopa coa igrexa parroquial, de orixe románico, también rodeada dun cemiterio. Seguindo as mouteiras e as frechas amarelas, o romeu volve darse de bruzos coa vía de o tren, que tendrá que cruzala de novo noutro paso a nivel sen barreiras. No verán do 2013 esta zona atopábase en obras. Alén da mesma atópase a aldea de Angueira de Suso. Baixo as uvas das parras de Areal o peregrino engancha coa N-550, nesta ocasión á altura de A Picaseña, coincidindo coa Pensión-restaurante Alfonso-A Milagrosa. O peregrino tendrá que atravesar o modesto parque empresarial da Picaseña por plena N-550, pola marxe esquerda da vía, onde se atopará coa pensión-bar-restaurante Glorioso e co bar-restaurante México. Pasando o área de servizo, e en ascenso, deberá tomar o desvíou á esquerda cara a Faramello (pequeñou paso polo concello de Rois) ata chegar a Teo, cuxo albergue se atopa ben indicado, a 200 metros do Camiño.

A ruta segue por un desvíou á esquerda, que conduce ata a Rúa de Francos. Neste punto existe un desvíou ata o Castro Lupario (a 2 kilómetros do Camiño). Crese que este enclave, apenas sen escavar e  mal conservado, foi o lugar de residencia da Raíña Lupa, protagonista principal na lenda da Traslatio dos restos do Apóstol. Na rúa de Francos, además da ermida de San Martiñou, arroupada por un espléndido carballo, atópase un dos cruceiros más antigos dos conservados en Galicia. A casa de Turismo Rural Parada de Francos conta cun restaurante que ofrece menú do díá 12 euros. En descenso, por unha estreita pista asfaltada, o peregrino aproxímase de novo ás vías do tren, aínda que nesta ocasión cruza sen problemas por un paso elevado.

Xa en Osebe o camiñante debe tomar o Camiño do Ríou Tinto ata a aldea de Pedreira. As lastras introducen aos romeus por un tramo de bosque salpicado de vivendas. A presenza dun serradoiro e o ruído dos motores dos coches harán saber aos peregrinos que se aproximan a un dos maiores atentados perpetrados no Camiño Portugués: unha ligazón da autovía borró do mapa a ruta xacobea. Además dun bo rodeo, os viaxeiros poñen a súa integridade física en xogo para chegar ata o outro lado. Todas as precaucións son poucas. Salvado este escollo, por pistas locais ben asfaltadas e case sen tráfico, o romeu chega ata a zona da Grela (concello de Ames), e tras un suave pero continuo ascenso por unha estrada más transitada, deben tomar un cruzamento á esquerda para chegar a Milladoiro, cidade dormitorio de Santiago, á que se trasladaron moitos jóvenes e familias da capital galega.Milladoiro saltó aos medios de comunicación por ser nun garaxe deste núcleo onde se escondió durante un añou o Códi Calixtino, a obra medieval considerada como a primeira guía de o Camiño de Santiago.

O manuscrito foi sustraído do templo por un antigo traballador. Unha vez bordeado o polígono comercial, onde se atoparán coa cafetería de o centro cultural, o peregrino volve introducirse por última vez no bosque antes da súa chegada a Santiago. En ascenso, pouco esixente, os romeus coroarán pronto o Agro dous Mosteiros, primeiro punto no Camiño Portugués desde o que se divisa Santiago e as torres da súa ansiada Catedral. Seguindo sempre as frechas e as mouteiras, o peregrino atravesa varias sendas nas que podrá comprobar cómo algúns tramos de bosque foron calcinados polo lume.

Cruzando un estreito corredor entre dúas vivendas, e tras un pequeñou rodeo para evitar as vías do tren, o peregrino entra no concello de Santiago pola zona da Rocha. Tras salvar o ríou Sar por un pequeñou ponte e unha complicada rotonda, afronta un gran ascenso que transcorre por diante do Hospital central de Galicia. As frechas señalan ao peregrino o camiño ata o barrio da Choupana, que morre en cálea Roseiraía de Castro. Xa en pleno ensanche compostelán, continuando de fronte, o viaxeiro chega ata a Alameda para entrar na zona vella por Pórtaa Faxeira, un dos puntos más emblemáticos de Santiago. O peregrino, inmerso nunha burbulla, cruza a rúa do Franco ata a chegada á mágica Catedral.

En bicicleta

A pesar de que existen un par de escollos, o principal obstácu para os bicigrinos antes da súa chegada a Santiago volve ser a N-550, coa que tendrán que convivir nalgúns tramos.

Ruta relacionada
Localización
Mapa de la etapa
Localidades relacionadas
Perfil etapa
La Voz de Galicia La Voz de Asturias

Puntos de interese

Localidades | Albergues | Aloxamentos | Restaurantes | Guarnicionerías | Médicos | Puntos de interese | Talleres de bicicletas

Contactar | Politica de privacidade | Política de Cookies | | Aviso Legal | Autoría | Mapa Web | Consentimiento

© Copyright LA VOZ DE GALICIA S.A. Polígono de Sabón, Arteixo, A Coruña (ESPAÑA) Inscrita no Rexistro Mercantil da Coruña no Tomo 2438 do Arquivo, Sección Xeral, aos folios 91 e seguintes, folla C-2141. CIF: A-15000649

Desenvolto e administrado por Hyliacom