Sigüeiro-Santiago

Últimos pasos hacia la Catedral

O Camiño toca ao seu fin. A última etapa do itinerario Inglés discorre enteiramente por terras de Santiago de Compostela ao pasar a ponte do Tambre. Son 16 quilómetros para saborear en cada zancada, pois o peregrino agarda outear tras cada valgada a lindeira urbe compostelá e a inconfundible silueta da súa catedral. Probablemente ese sexa o maior aliciente, tendo en conta de que se trata dun percorrido con escasos referentes patrimoniais ou arquitectónicos ata, obviamente, a entrada no miolo da capital galega, cuxo centro histórico ostenta o título de patrimonio da humanidade da Unesco pola súa beleza, integridade monumental e significación espiritual.

Sobre o terreo, é unha xornada de dificultade media, aínda que breve en distancia. Pisa o romeu asfalto e terra ata os últimos 4 quilómetros, cando se interna no núcleo santiagués polos seus viarios urbanos. Contadss ramplas, de moderada pendente, pon a proba as pernas tras días de camiñada, aínda que non faltará sombra ou acubillo para recobrar forzas. Tampouco puntos de avituallamiento, salpicados ao pé da estrada nacional, paralela ao trazado xacobeo.

A etapa (16 quilómetros)

A definitiva xornada do Camiño Inglés comeza en Sigüeiro, capital do concello de Oroso. Ao non dispor de albergue nin doutras instalacións públicas por un conflito económico entre Administracións, o peregrino inicia a ruta desde algún dos aloxamentos do municipio, onde os bares da estrada N-550 abren ben cedo para ofrecer almorzos. En calquera caso, o punto de partida sitúase no reducido núcleo urbano, aceptablemente dotado de establecementos e servizos básicos, aínda que só un dos locais céntricos ofrece camas (a pensión Hermanos Miras).

Recentemente iniciada a marcha, crúzase a ponte de orixe medieval (século XIII) sobre o río Tambre. Inmediatamente vírase á esquerda (xunto ao estanco) para enfilar unha lixeira subida ata a igrexa de San Andrés de Barciela e o cemiterio, no lugar de Albeanas. A ruta segue paralela á canle ata unha pista que se toma á dereita. Tras un ascenso sen demasiada enxunlla, a senda, aínda de asfalto, atopa unha bifurcación fronte a un vello muro de pedra. Tómase á esquerda e a continuación crúzase a estrada AC-250 para entrar nunha zona de monte a través dun camiño ancho de terra e pedra. Ten un inicio duro, cunha pronunciada subida, e non abundan os sinais do Camiño. No entanto, os sucesivos cruces na armazón de pistas forestais están visiblemente balizados.

Máis adiante, a senda discorre paralela á autoestrada AP-9, ata que a cruza por un paso inferior que, en días chuviosos, pode estar moi enlamado. A continuación, unha breve incursión nunha vía asfaltada transita xunto a un núcleo de casas, pero entra acto seguido noutra pista forestal ata chegar ao lugar de Marantes, próximo á estrada nacional. Alí hai un bar e un hotel (hotel San Vicente), aínda que para chegar a eles haberá que desviarse uns 300 metros (á dereita) do trazado xacobeo.

A Nosa Señora de Agualada

Aínda en paralelo á N-550, alcánzase o cruceiro e a ermida de Nosa Señora de Agualada. Desde ese pequeno templo vese xa a estrada nacional sobre a que se traza o itinerario uns 100 metros. Aínda que o sinal indicativo do Camiño está alén da calzada, non é necesario cruzala, xa que a senda se desvía por un acceso na marxe esquerda da nacional. Crúzase entón por un paso subterráneo que conduce a un muíño, próximo á coñecida como fonte do Inglés (10 quilómetros á catedral). Deseguido se toma á esquerda, novamente en paralelo á nacional, aínda que agora á esquerda do peregrino e con firme de terra. O trazado xacobeo orixinal que practicamente seguía desde alí a liña da N-550 foi modificado no 2012, polo que as mouteiras indican actualmente unha ruta distinta ata chegar ao polígono industrial do Tambre. Segundo a nova disposición, o Camiño mantense por pistas de terra, baixo a ponte da vía do tren e por outro a continuación sobre o pequeno río Sionlla, e pasa despois polo lugar do Barral. Superado ese termo, alcánzase a área industrial pola estrada de Garabal, que desemboca no viario de Galileo, xa dentro do polígono do Tambre; un treito pouco, ou nada, agradecido visualmente, aínda que esprint final cara á esperada e bela Compostela.

Ermita de Nuestra Señora de Agualada

Xusto ao acceder á zona empresarial, tópase o viaxeiro co Café Bar Polígono, onde serven almorzos e comidas a bo prezo. Tamén conta con máquinas expendedoras de bebidas na porta. Desde alí crúzase a área industrial en liña recta, superando dúas rotondas ata pasar por diante do amurallado cemiterio de Santiago, onde comeza a rúa das Mulas. O percorrido atopa despois a rúa Tambre, en cuxa intersección hai bares e parrilladas. Uns pasos máis adiante, a man dereita, hai unha farmacia. É a entrada na zona urbana de Compostela e apenas restan xa uns centos de metros para adiviñar a catedral. A nova localización de mouteiras, anteriormente citada, implica tamén nese treito un desvío da ruta orixinal, que discorría por Meixonfrío, punto onde existía unha venda onde se refrescaban peregrinos e viaxeiros. Pero, seguindo o itinerario vixente, déixase a rúa Tambre cun xiro á dereita pola rúa do Río . É unha zona residencial con rúas ordenadas en cuadrícula, aínda que non será necesario entrar por ningunha delas, senón que haberá que remontar unha pendente duns 100 metros para virar acto seguido á esquerda, circunvalando a urbanización pola rúa Camiño do Vilares. En leve costa abaixo, debúxase por fin ante o peregrino o perfil do templo, a algo menos de dous quilómetros de distancia. Un brusco xiro á esquerda guía os pasos pola rúa Guadalupe ata uns banzos xunto á Ponte Mantible, acueduto medieval mandado construír polo arcebispo Diego de Xelmírez no século XII a fin de abastecer a cidade ante a puxante chegada de peregrinos e comerciantes.

Cruzando o parque Fermín Bouza por un carreiro, alcánzase a avenida de Castelao, nas inmediacións de San Caetano, sede administrativa do Goberno galego, e o monumento ao peregrino do escultor José María Acuña.

Da avenida Castelao vírase á dereita pola avenida de Xoán XXIII ata a rúa de San Francisco (esquerda) para entrar xa na praza do Obradoiro, aos pés da esplendorosa catedral de Santiago. É o final do Camiño, pero aínda queda moito máis por descubrir na cidade, non sen antes cumprir co ritual de deterse ante o impoñente templo, validar a merecida credencial compostela e fundirse nun abrazo co Apóstolo no altar maior da catedral.