Finisterre

Fisterra ©Panoramio génessis

Finisterre, a outra meta do Camiño de Santiago

Cada vez máis, a meta do Camiño non se atopa en Santiago, senón en Fisterra, a segunda localidade de Galicia máis visitada despois de Compostela. Situada no extremo occidental de Europa, no recuncho identificado polos romanos como o fin da terra (Finis Terrae), trátase dunha meta de gran simbolismo, rodeada de multitude de lendas, nas que se entrelazan temas relixiosos, marítimos e elementos pétreos.

Ver o atardecer xunto ao seu lendario faro, queimar nesta ladeira rochosa que mira ao océano o calzado que acompañou ao camiñante durante a súa travesía ou bañarse no seu longo areal, son só algúns dos rituais que renovan a cada tempada os viaxeiros.

Destino clásico de peregrinación desde a Idade Media, con camiñantes ilustres e emblemáticos hospedaxes, esta paraxe atesoura multitude de tradicións xacobeas. Ata alí desprazouse, segundo o saber popular, o Apóstolo Santiago para destruír o templo pagán da Ara Solis, no que se rendía culto ao astro rei.

Tamén foi nestas terras onde tivo lugar un dos milagres protagonizados polos seus discípulos, que buscaban poder enterrar os seus restos no monte Libredón, na actual Compostela.

Que ver en Finisterre?

• Faro de Finisterre
• Cascada do Ézaro
• Iglesia de Santa María dás Areas

Situado no Cabo Finisterre, o Faro é a construción deste tipo máis occidental de Europa, que ademais protexe unha das costas máis perigosas, a Costa da Morte. Foi construído no século XIX e a súa luz chega a máis de 23 millas náuticas. Este lugar é o punto perfecto para contemplar a posta de sol, tras terminar o Camiño de Santiago.

Desde a Idade Media os camiñantes que alcanzaron esta meta oceánica bañábanse na praia de Langosteira, nun intento de  purificar o seu corpo e librarse do po acumulado. Os camiñantes que adoitan cumprir co baño en Langosteira, poden gozar do longo areal de case 2 km de litoral, caracterizado por estar bañado por augas tranquilas e cristalinas.

A fervenza do Ézaro é un dos espectáculos naturais máis impresionantes que podemos atopar en Galicia. Trátase da desembocadura do río Xallas no mar, a cal se recomenda visitar no inverno, cando o caudal do río é máis abundante.

Situada nos arredores de Fisterra, no medio dunha beleza natural sorprendente, a Igrexa de Santa María das Areas é un lugar único para peregrinos, devotos e amantes da arte. Esta xoia da arquitectura  románica do século XIII, atrae a atención de peregrinos de todo o mundo.

Fisterra ©Panoramio Francisco Ovies

Como chegar a Finisterre? Principais conexións

A forma máis cómoda de chegar a Finisterre é dende Santiago (98 km) ou A Coruña (108 km). Estas dúas cidades contan con aeroporto e boas conexións ferroviarias. Desde Finisterre pódese chegar a Santiago a través do autobús, o cal conta con varias frecuencias diarias.

Onde durmir en Finisterre?

Esta localidade converteuse nun dos principais centros turísticos de Galicia, por iso, a oferta é ampla e de prezos variados. Algúns aloxamentos contan con tarifas especiais para peregrinos, ademais moitos deles contan con restaurante propio e menú do día. En Finisterre tamén podemos atopar un albergue público e outros tantos privados.

Festas en Finisterre: Festas e tradicións

Aos peregrinos que lles coincida chegar a Finisterre en plena Semana Santa poderán contemplar a devoción coa que os veciños viven esta festa, declarada de Interese Turístico Nacional. O xoves e o venres, xunto á igrexa de Santa María das Areas, teñen lugar diversas escenificacións da Paixón de Cristo, unhas escenas seguidas por miles de romeus. O principal día de celebración é o Domingo de Pascua, cando, tras a representación, báilase “a danza dúas paos”, unha interesante manifestación artística cuxo orixe se remonta ao século XVII. 

Xa en agosto ten lugar outra das celebracións típicas, de resaibo gastronómico. O primeiro domingo deste mes réndese honra ao longueirón, a exquisitez fisterrá. Dúas fin de semana despois colle a substitución o festival Fin do Camiño, un certame musical folk.

Os peregrinos cumpren, xunto ao cabo de Fisterra, cuns antigos rituais que outrora tiñan outra significación. Desde a Idade Media os camiñantes que alcanzaban esta meta oceánica bañábanse na praia de Langosteira, nun intento de purificar o seu corpo e librarse do po acumulado. Xa no faro, queimaban a súa roupa, nun xesto de desfacerse de todo o material. Xa, para rematar, contemplaban a bela posta de sol, como símbolo de morte e resurrección.

Morte do sol no mar e resurreción ao día seguinte. Estes xestos sobreviviron ata hoxe en día, aínda que lixeiramente cambiados. Os camiñantes adoitan cumprir co baño en Langosteira, pero por aquilo de gozar do longo areal. Xa no faro queiman o calzado que os acompañou durante a travesía, aínda que hai tamén quen non dubida en queimar as sabas ou outros obxectos transportados no longo camiñar.

Algo unánime é contemplar o ocaso do día (algo que se realiza desde calquera recuncho do lugar). Ademais, desde hai uns anos, e pese ao daniño efecto visual, os camiñantes incorporan novas tradicións. Unha delas é a de formar pequenos montículos de pedras, os clásicos milladoiros que tanto ven ao longo do Camiño. Outra habitual é a de depositar no lugar cadeados que selan historias de amor, costume importado dunha famosa ponte romana.