O Porriño

O Porriño ©Panoramio /kikobela

Despois dun tedioso traxecto polo polígono das Gándaras e a parroquia de Atios, o peregrino chega á área urbana do Porriño a través da rúa Manuel Rodríguez, onde a estrada se bifurca e hai que tomar á dereita para chegar ata a praza de San Sebastián.

Nesa zona atópase a capela do mesmo nome, que marca a orixe da zona onde naceu o municipio. Aínda que o seu valor histórico está vinculado ao nacemento do concello, é sinxela en canto a arquitectura, posto que foi construída polos propios veciños para poder oir misa diaria e evitar desprazamentos.Se o peregrino ten uns minutos é aconsellable desviarse a man dereita ata a zona verde que se ve ao final da rúa.

Nela pódese atopar o pavillón de acceso á estación de metro que estaba situado na Gran Vía de Madrid. A compañía do metropolitano decidiu a súa retirada e ante o risco de desaparición foi trasladado en 1971 ao concello do Porriño.

A estrutura foi proxectada polo famoso arquitecto porriñés Antonio Palacios no ano 1919 e estaba composta por dúas  diferentes, unha de granito moi traballado e outra de ferro forxado e cristal. Con todo, no traslado perdeuse a parte de ferro.

Regresando ao traxecto orixinal, o peregrino deberá continuar pola mesma rúa ata atoparse coa capela de San Benito, onde antigamente se realizaba o mercado da vila e onde chegou a situarse unha pequena alameda. A capela foi levantada a finais do século XIX e posteriormente restaurada e ampliada a comezos do XX.

É un edificio de reducidas dimensións con planta de cruz latina. Se o camiñante ten ganas dun pouco de arte urbano, sería posible desviarse a man esquerda pola rúa da Onda, onde se pode ver o gran muro da rúa Cando cheo de grafitis que cada ano se renova nun concurso de grafiteros. Continuando pola zona, na que destaca a pedra en todas as construcións, o peregrino entra no corazón urbano da vila e é recibido pola capela de Santa María.

Atópase en pleno cruzamento de Ramón González con Manuel Rodríguez e segundo parece foi levantada a mediados do século XVI. Foi cambiando de advocación e estivo dedicada a San Jorge nun comezo. En 1778 parece que estaba dedicada á nosa Señora da O pero desde 1809 a denominación céntrase en Santa María.

O Porriño ©Panoramio /kikobela

O peregrino pode proseguir o seu percorrido en dirección á praza Arquitecto Antonio Palacios, onde se atopa o edificio consitorial, obra do porriñés máis famoso. Unha estatua del sentado nun dos bancos da zona rende homenaxe a este prolífico arquitecto, o mellor embaixador do granito do Porriño.

Este edificio é a obra máis importante do arquitecto no seu concello e estaba dedicado á súa nai. A edificación, levantada nos anos 20, substituíu ao consistorio orixinal, que se atopaba en estado ruinoso. O proxecto foi entregado gratis ao concello grazas á xenerosidade de Ramón González. O traxecto continúa polas rúas empedradas, que rematan xusto na zona da capela do Cristo e a fonte de Palacios.

A fonte foi construída en honra a un antigo cruceiro e ten dous corpos, un primeiro con base octogonal para salvar o desnivel da praza e logo unha parte superior na que se asenta unha base e eríxese a fonte. Os caños de auga están alternados con elementos ornamentais con motivos florais moi vistosos. Coroa a fonte unha columna de corte clásico que termina nun capitel con decoración vexetal sobre a que se levanta a estatua dun paxe, obra do mestre Cerviño.

A fonte data de 1904. Detrás da fonte pódese acceder a través dunha escalinata á capela do Cristo, o cuarto recinto relixioso que apareceu no núcleo urbano. A súa construción foi grazas a Servando Ramilo Nieves , que doou o terreo para a capela e o parque, ademais de sufragar os gastos do recinto. As obras termináronse en 1899 e a súa inauguración, un 17 de setembro, marcou unha cita crave no calendario porriñés, que agora nesas datas celebra as súas populares festas patronais.

Un pouco máis adiante se atopa o cruzamento no que o peregrino deberá decidir se continúa o traxecto ou toma a man esquerda en dirección ao albergue de peregrinos. Se o rumbo é en dirección a Redondela, aínda quedará atravesar un pequeno tramo do centro urbano antes de penetrar na N-550.