Redondela

Redondela ©Panoramio /farrangallo

A chegada a Redondela seguindo as indicacións do Camiño non podía facerse desde un enclave mellor, xa que o peregrino aterra desde a estrada nacional xunto ao convento de Vilavella. Este histórico edificio pertence á orde de San Lourenzo Xustiniano e foi fundado no ano 1554. Ao longo da historia sufriu múltiples transformacións e a parte que se atopa menos modificada foi a igrexa.

Esta edificación componse dunha nave rectangular dividida en cinco tramos por arcos que se corresponden no exterior con outros tantos contrafuertes. As últimas monxas fóronse nos anos 50 e desde entón o convento converteuse nun centro hostaleiro para eventos como vodas e banquetes.

Desde esa zona o peregrino debe encamiñarse pola rúa Crespo, unha zona comercial moi transitada e chea de vida desde a que poderá apreciar o esplendor dos viadutos. O municipio está presidido por estas infraestruturas, do século XIX, consideradas como Ben de Interese Cultural. O viaduto a Madrid está hoxe en desuso pero o de Pontevedra continúa en activo e por el circulan trens a diferentes horas.

De entre eles o máis antigo é o de Madrid, construído seguindo o modelo de Eiffel, aínda que aquí se utilizou como base a tradicional cantería. Funcionou desde 1876 como parte da liña que unía Vigo e Ourense. Este viaduto soportou o paso dos trens durante máis dun século, con todo a Compañía de Ferrocarrís nunca aprobou as obras. Isto provocou o suicidio dun dos seus mentores polo atraso dos pagamentos, tirándose desde o alto do viaduto. É o de máis lonxitude cun total de 411 metros.

O viaduto de Pontevedra, inaugurado en 1884, naceu para comunicar a liña entre Vigo e a meseta e Pontevedra. Na actualidade está en servizo e pódense ver e escoitar pasar os trens. Se o peregrino continúa pola rúa Pai Crespo poderá albiscar o Pazo de Petán ou Santa Teresa. Esta construción foi fundada por García Prego de Montaos e Sarmiento, xeneral da Orde Beneditina e Bispo de Jaca e Mondoñedo.

Redondela ©Panoramio / Carlos Sieiro del Nido

Data do século XVII e na súa torre almenada pódense observar os seus amplos arcos. Sen saír da rúa chegarase á Praza de Rivadavia. Neste lugar, cruzado por un pequeno afluente do río Alvedosa (que discorre paralelo ao centro urbano) atópase o albergue público de peregrinos. A escasos metros pódese gozar da fachada da casa de Alfóndega, unha construción do século XVI que ten na súa fachada principal unha porta terminada nun arco de medio punto e dous escudos de diferentes familias nobres. Na actualidade funciona como restaurante.

Detrás do edificio atópase o mercado agrícola onde antigamente se realizaba a compra e venda de sementes. O peregrino debe ter coidado para non perderse na reviravolta de rúas que se cruzan ao longo da zona vella de Redondela, aínda que en realidade os camiños son paralelos e acaban desembocando na ruta principal, na que se atopa a Alameda de Redondela, zona verde de referencia dos veciños. Continuando pola rúa Isidoro Queimaliños, os camiñantes terán que desviarse uns minutos á súa dereita para poder gozar da igrexa de Santiago Apóstolo e a casa reitoral.

O conxunto primitivo da primeira edificación está datado na primeira metade do século XV, aínda que está asentado nunha edificación moito máis antiga que xa fose consagrada polo arcebispo Xelmírez en 1114, á que se lle engadiron co tempo as capelas de San Sebastián e San Benito, as dúas de planta cadrada e cubertas cunha bóveda de crucería. Ambas foron terminadas a finais do século XV. Na mesma zona, na que cada ano se realizan as danzas das espadas e as penlas polas festas do Corpus, atópase tamén a casa reitoral, remodelada e na que se pode observar un escudo heráldico de 1641. é o que se conserva da construción orixinal, moito máis pequena e situada a escasos metros da edificación actual, que foi destruída polo exército napoleónico.

O percorrido prosegue pola rúa Loureiro, da que os visitantes se poden desviar para gozar do bulicio da Rúa Ribeira, unha das avenidas principais. Alí atoparanse coa Fonte de Santiago Apóstolo, que ten os caños de auga decorados con cabezas de león con moitos detalles. O tramo urbano do Camiño de Santiago ao seu paso por Redondela termina na capela de Santa Mariña, unha construción de reducidas dimensións e planta case rectangular edificada a comezos do século XVIII.

Conta coa típica portada barroca de cortina e destaca na súa fronte un rosetón de catro pétalos. A torre termina nunha cúpula e na parte dereita aparece un reloxo de sol. Nun principio dedicouse ao espírito Santo e ata 1904 pertenceu á parroquia de Cesantes, pero logo se incorporou ao centro urbano.