Abadín-Vilalba

Puente viejo de Matiñán

Sinuosa, case chaira. Entre pastos e bosques, por camiños solitarios só quebrantados polas breves irrupcións na N-634, a etapa entre a porta e a capital da Terra Chá alterna pistas e senllas terrosas de cómodo paso para o peregrino.

Como trazando unha sutil costura sobre a estrada nacional, o Camiño vén e vai, sen perdela de vista, aínda que mantendo a suficiente distancia como para devolver o gusto por camiñar a través de antigas veredas e algún que outro lugar cautivante, como a Ponche Vella de Martiñán.

Os kilómetros vindeiros contan con suficientes establecementos –principalmente nos márgenes da nacional- como para non ter que facer malabarismos á hora de planificar as paradas ou tomarse un refrixerio. Con todo, unha vez abandonado Abadín, o viaxeiro non topará bar algún ata avanzar uns sete kilómetros, na primeira parroquia do Concello de Vilalba, cuxo núcleo é fin de etapa. Recibe a antiga vila señorial ao camiñante co albergue público, situado no polígono industrial, de ahí que para aprovisionarse ou facer uso doutros servizos será necesario completar case un kilómetro más, ata o centro urbano.

A etapa (22 kilómetros)

A xornada comeza no centro de péqueaña localidade de Abadín, onde se concentra o groso dos seus servizos. Porta da comarca da Terra Chá, a senda arrastra sen dificultade os pasos do romeu, sobre un terreo chairo, cando non en leve costa abaixo.

Abandónase o núcleo abadinense xunto á oficina de Correos, contigua ao aparcadoiro do consistorio. Apenas percorrido un kilómetro pola pista asfaltada, á altura da igrexa de Santa María de Abadín, do século XII, tómase á dereita por un camiño de terra que se torna frondoso unhas zancadas más adiante, formando unha especie de túnel arbóreo baixo a follaxe de loureiros e carballos.

En moderado descenso chégase ao nivel do ríou de Abadín, en Ponterroxal, cruzando a canle por unha pasarela peonil de madeira. Agora sí, unha das escasas subidas de a etapa dirixe ao peregrino cara ao encontro cunha estrada que discorre entre reducidos grupos de casas e aldeas que pertencen á parroquia de San Pedro de Candia (18 kilómetros a Vilalba).

“Go peregrino, less than 200 km”

Segue a senda polo lugar de Carballas, onde se toma unha pista de terra que más adiante avanza paralela á autovía A-8, cun anímico mensaxe rotulado a spray nunha torreta: “Go peregrino, less than 200 km”. Efectivamente, nese punto restan 136 kilómetros para a capital compostelá.

Uns metros más adiante crúzase a autovía por unha ponte e continúa en paralelo ata alcanzar unha senda frondosa que conduce á parroquia abadinense de Castromaior e, concretamente, á aldea de Ou Barral. Desde allí, e por camiño de terra, descéndese de novo ata o nivel do ríou, onde o trazado vira á dereita para atopar outra vez a A-8 e un paso baixo esta. Zona rural, de numerosas granxas, non achará o viaxeiro nese treito de case sete kilómetros establecemento algún.

Tras atravesar un cruzamento coa LU-P-0108 e logo un camiño de terra –moi embarrado con choiva- deriva o itinerario na primeira parroquia do municipio de Vilalba: Corbelle, na intersección coa estrada N-634, ante un cruceiro. É o lugar de Viladóniga, onde topará o camiñante unha cafetería (bar Parra). Habrá que cruzar a nacional para encamiñarse cara á ponte antiga de Martiñán. A obra de ingeniería civil data do século XVII, construída para remontar o ríou Batán. A Ponche Vella supón un recurso arquitectónico único, provisto de calzada e elaborado según a tradición dos canteiros da comarca. Os seus arredores convidan o repouso, para encarar xa a segunda metade da etapa sobre o trazado do Camiño Real.

Abadín

Coroado un suave repecho desde a ponte de Martiñán, unha indicación señá a parrillada A Casa, a uns 300 metros á dereita do itinerario, ao pé da N-634. É un bo sitio para comer ou almorzar, pero pecha os luns. De seguir a marcha, comeza allí unha planicie que apenas varía ata Vilalba, a case 10 kilómetros.

Alternando pistas e firmes terrosos nos que a choiva pode dificultar o paso –de feito hai que sortear dous regachos- alcánzase a parroquia de Goiriz (6 kilómetros a Vilalba), nunha nova intersección coa N-634, xunto a un cruceiro e unha fonte (non funciona), en Campo do Cristo. En fronte, o cemiterio e a igrexa de Goiriz, advocación de Santiago. A construcción do templo se inició no século XVI, aínda que reformado no XVIII. Sobresaen no conxunto os remates neogóticos dos nichos, tradicionais na comarca. A ambas as direccións da igrexa disponse un bar: o restaurante-hostal Helvetia e o bar-estanco-ultramarinos Pernas. O mesmo núcleo é nó de comunicacións da N-634 coa autovía A8-E70.

Un camiño de carro

Situado xunto á igrexa, o camiñante ha de seguir a nacional uns 200 metros para tomar un camiño de carro no lugar de Ou Francés, marcado con senllos cruceiros á entrada e saída do casal, xunto a un lavadoiro cuxa auga atravesa o paso por unha canalización empedrada. Un pequeñou salto bastará para excedelo sen mollar os pés.

Apenas tres kilómetros separan desde allí ao romeu do núcleo vilalbés, do que se otean xa os edificios do núcleo.

Entra á capital do concello polo polígono industrial Sete Pontes, onde se sitúa o moderno edificio do albergue de peregrinos, á beira do parque de bombeiros. Se se toma como final de etapa, habrá que ter en conta que o meollo urbano atópase a case un kilómetro e, por tanto, é a distancia que habrá que sumar para acceder aos servizos. Con todo, á beira do albergue hai un bar (parrillada A Revolta), que serve almorzos, comidas e ceas, además dunha máquina de bebidas na porta do establecemento.

En bicicleta

A alternativa ao trazado do Camiño é transitar a N-634, próxima en todo momento ao itinerario. Con todo, a anchura e bo firme das pistas e carreiros –salvo en limitados treitos marcados polas roderas de tractores- facilita aos ciclistas unha marcha cómoda e pracenteira.