Los Arcos-Logroño

Fotografía cedida por Turismo de La Rioja

Despedida de Navarra e entrada na Rioxa, terra que presume de elaborar os mellores caldos do país. Desde Los Arcos ata Torres del Río o terreo é cómodo, con todo, desde esta localidade ata a fabulosa Viana, o Camiño complícase. Un longo sobe e baixa constante de tobogáns. Mari, a filla de Felisa, unha lenda dentro da ruta xacobea, dá a benvida aos romeus ás portas de Logroño.

La etapa (28,7 quilómetros)

Xa na outra beira do río Odrón, a saída de Los Arcos (643 quilómetros a Santiago) realízase por unha zona residencial na que se empraza o último dos albergues.

A través dunha pista de grava miúda con tendencia a subir déixase atrás a capela de San Lázaro e o cemiterio. Pronto a pista ensánchase e a grava dá paso á terra, unha pista que, paralela á estrada comarcal, conducirá ao peregrino dereito ata as inmediacións de Sansol. Entre medias, oliveiras e campos de labor, as instalacións dunha compañía eléctrica, escultura en pedra de vangarda peregrina e algún intento de merendeiro, errado pola falta de sombras.

A menos dun quilómetro para a entrada en Sansol, o Camiño crúzase cunha estrada local que xa non se abandona ata a chegada ao pobo, onde os peregrinos terán un centro de saúde, unha farmacia e o albergue privado de Arcadi y Nines.

Menos dun quilómetro de baixada separa Sansol da seguinte localidade no Camiño. Á saída do pobo, crúzase a estrada e descéndese uns cen metros pola súa marxe esquerda ata a chegada a unha solitaria vivenda de cor teza emprazada en plena curva. Unha frecha amarela desvía ao peregrino cara á esquerda por un tobogán empedrado. Baixo túnel, sobre ponte, e unha fonte ofrece un grolo ao peregrino ás portas de Torres del Río (18,7 quilómetros a Logroño).

De Torres del Río a Viana

Para a saída de Torres del Río é necesario seguir escalando. Desde a entrada nesta localidade o Camiño non cesou de gañar metros sobre o nivel do mar.

A man esquerda déixase o cortello dun albergue e un pouco máis adiante o cemiterio, no que hai unha fonte. O traxecto ata Viana é incómodo. Non son moitos quilómetros, pero a orografía da zona obriga a enfrontarse a un tortuoso sobe e baixa esgotador.

O firme vai cambiando en función das necesidades. Por exemplo, nas ramplas máis empinadas, o carreiro está asfaltado ou lousado buscando un mellor agarre das solas para evitar sustos en forma de esvaróns. Outros tramos son de grava. Incomodidade nalgunhas zonas.

Vexetación contigua atrae multitude de insectos que buscan o rico néctar dos froitos. Ata a chegada a Viana é necesario cruzar varias veces a estrada. Unha estrada pola que transitan poucos coches pero a maioría deles adoitan facelo a grandes velocidades, polo que é necesario extremar as precaucións.

Xa sobre chairo, a chegada a Viana (10,7 quilómetros a Logroño) non acaba de resultar cómoda. Camiño en mal estado moi pegado á estrada. Atravésase cara á marxe dereita. Chegada a Viana.

Viana

Desde Viana ata Logroño é un cómodo paseo con terreo a favor. O descenso arrinca desde a mesma Viana, emprazada no alto dun monte. Os comerciantes da zona non desaproveitaron a oportunidade de reclamar a atención dos romeus colgando publicidade plastificada nas ramas dalgún arbusto, coma se fora mazá.

A través dunhas pistas algo descoidadas esquívase unha estrada por un pasadizo no que un grafiti cunha cuncha desexa bo camiño aos peregrinos. Sempre sobre chairo, o asfalto deixa paso á terra. Pásase por diante dunha ermida con zona de merendeiro e a ruta vólvese topar coa principal arteria que comunica Viana con Logroño.

Unha pasarela permite aos romeus trasladarse á outra beira para proseguir a súa marcha ata a capital da Rioxa. Pásase por un breve paseo arborizado, con terreo a favor, ata a chegada a unha zona industrial, que marca a fronteira entre Navarra e a comunidade autónoma da Rioxa. Tras volver salvar a estrada, esta vez por baixo, camiño cómodo.

En Logroño

Xusto antes da chegada a Logroño, Mari espera aos peregrinos baixo a figueira que crece diante da súa vivenda. Esta ilustre señora segue a tradición da súa nai Felisa, toda unha institución no Camiño de Santiago.

Logroño

Continúa o descenso ata Logroño, capital á que se accede a través dun parque. Tras cruzar o maxestoso Ebro, chégase ao centro da cidade.

En bici

Desde Torres del Río ata as portas de Viana, camiño moi complicado para os ciclistas. Ramplas infernais tanto a favor como en contra. Carreiro moi estreito nalgunhas zonas. Rodeado de vexetación que atrae a multitude de insectos, polo que nos descensos convén levar a boca ben pechada e os ollos protexidos por lentes de sol. A maioría dos ciclistas evitan este tramo e escollen a estrada para chegar a Viana. As pendentes seguen existindo, pero son moito menos pronunciadas. Ademais, esta estrada, en moi bo estado, adoita presentar pouco tráfico.

Desde Viana ata Logroño terreo cómodo. A pasarela conta cunha pequena rampla nun lateral para que os ciclistas poidan cruzar coa bicicleta sen ter que cargar co seu peso. O que chegue a Logroño con calquera tipo de problemas mecánicos ten a posibilidade de reparar a bicicleta xusto antes de cruzar o Ebro. Comercio Vini Vidi Bici ben sinalado.

O primeiro tramo da etapa, por pistas de concentración parcelaria, é sinxelo. O acceso a Sansol realízase por unha estrada sen beiravía, pero adoita presentar moi pouco movemento. Á saída de Sansol hai un taller especializado en maquinaria agrícola que tratará de solucionar calquera tipo de avaría.