Lourenzá - Abadín

1 valoracións
14
15
9
Información
Valle del Valiñadares desde el alto de A Xesta

Valle del Valiñadares desde el alto de A Xesta

Non é tan fera a etapa como a pintan. Seguramente, os peregrinos recibirán avisos e consellos acerca da dureza desta xornada entre Lourenzá e Abadín, de 25 quilómetros. Efectivamente predominan as subidas, pero compensadas cunha frondosa paisaxe que permite ao viaxeiro transitar sen sobresaltos, aínda que vixiado pola fuxidía presenza de raposos, xabarís, corzos ou esquíos, cos que non é difícil topar nas marxes do camiño.

Dous son os accidentes que porán ben a proba as pernas: comeza a marcha cunha pronunciada costa desde o albergue de Lourenzá, pero o prato forte resérvase para os últimos quilómetros, nun durísimo ascenso paralelo ao porto da Xesta.

Espéralle ao romeiro ao completar o primeiro terzo da xornada a perenne vila de Mondoñedo, a súa catedral e patrimonio, por iso, visita obrigada. É un bo lugar para planificar a parada e o avituallamiento, pois desde o núcleo episcopal non haberá outro establecemento ata alcanzar o municipio de Abadín, poboación na que si achará servizos básicos. No entanto, en Maariz -a dous quilómetros do núcleo mindoniense- unha antropóloga madrileña rexenta unha casa de acollida de peregrinos onde se poden recobrar forzas para afrontar o último treito da xornada ou incluso facer noite.

A etapa (25 quilómetros)

A ruta parte desde o céntrico albergue público de Lourenzá, xunto a unha fonte secular e á minúscula capela de Nosa Señora de Gracia, do século XVIII. Recentemente iniciada a marcha, uns banzos e un camiño angosto intimidan o paso, especialmente para bicicletas, por iso é polo que moitos ciclistas opten por transitar a N-634 (Irún-Santiago) ata Mondoñedo (8 quilómetros). Pero resolto a non desviarse do trazado por terras da Mariña Central, o peregrino inicia a subida pola citada vereda, de certa dificultade, ata o camposanto. Anchea alí a pista que, aínda en subida, dirixe cara ao lugar de Arroxo, onde torna o firme nun empedrado duns cen metros que deriva na estrada nacional (23 quilómetros a Abadín). Alí finaliza o termo municipal de Lourenzá e comeza Mondoñedo. Precaución nese treito, de ao redor dun quilómetro, compartido coa N-634 ata o lugar de Grove.

Antes de chegar a ese núcleo, pásase baixo a ponte da autovía A-8. É aconsellable extremar aínda máis o coidado pois a infraestrutura se atopa en obras e a circulación de camións e maquinaria é constante.

No barrio mindoniense de Grove atopará o romeiro un restaurante (A Voltiña) e o anuncio dunha casa rural próxima (A Casa de Mañas). De ter madrugado, será demasiado pronto para o xantar, tendo en conta, ademais, de que Mondoñedo está a tiro de pedra (uns 5 quilómetros). Así que a senda se introduce alí novamente en pistas de terra, xunto á capela de Guadalupe (esquerda). Continúa por un camiño de carro ata que se desvía á esquerda por unha serventía moi estreita, en cuxas marxes florece a maleza e os estirados talos das ortigas, ofrecendo unha caricia urticante ás pernas do camiñante.

Tras bordear o cemiterio e pasar entre cultivos, xa sobre unha pista algo máis ampla, pero moi enlamada con choiva, topa o viaxeiro cun regacho que terá que esquivar para, acto seguido, alcanzar San Pedro da Torre e a súa capela. Uns metros superado o santuario, hai á esquerda unha fonte de nítida auga e ornamento de pedra, moi coñecida na zona.

Segue por outro carreiro dificultoso para as bicicletas, aínda que sen outro inconveniente para o camiñante que as pedras de picos traizoeiros. Chega á aldea de Reguengo, entre agros e casas de arquitectura tradicional, e onde unha nogueira acubilla ao seu pé un manancial de auga fresca potable.

Paso baixo un hórreo

Entronca logo cun camiño de terra que tamén pode presentar barro en días chuviosos. Sorprende o singular paso baixo un hórreo e o alpendre dunha vivenda rústica no acceso ao seguinte núcleo: San Paio, custodiado pola capela que lle dá nome, á dereita da ruta. Otea o seu ínfimo atrio o centro de Mondoñedo e as torres da súa catedral, a pouco máis de dous quilómetros.

De novo coincide o itinerario coa estrada nacional, que haberá que cruzar para chegar ao barrio de San Lázaro, nos arredores da cidade episcopal. Atravesa a ponte medieval de dous arcos e pedras de armas. Sitúase tamén alí a capela de retablo barroco que recibe o mesmo nome e que alberga unha escena da resurrección de Lázaro. De gran actividade industrial, fundamentalmente madeireira, o barrio foi enclave no século XVIII da Real Fábrica de Lenzos, así como da antiga malatería.

Visita a Mondoñedo

Pola ancha avenida, chega a unha intersección cun cruceiro alén. Non hai sinalización, pero se toma á esquerda ata a rotonda, onde unha mouteira indica outro desvío á esquerda, cara á estación de autobuses.

Ao núcleo mindoniense, capital dunha das sete provincias do antigo Reino de Galicia, accédese pola rúa Pardo de Cela, que conduce directamente aos pés da maxestosa catedral construída no século XIII.

Mondoñedo

Mondoñedo

Por suposto que a urbe na que parece deterse o tempo é unha das paradas sinaladas na folla de ruta de calquera peregrino. Ademais, o itinerario aterra no mesmo centro de Mondoñedo, lugar ideal para o avituallamiento e o descanso, máis aínda cando os 15 quilómetros vindeiros ata o municipio de Abadín carecen de servizo algún -salvo a casa de acollida de Maariz- e discorren por unha sorte de costas que chegan a extenuar as pernas.

Desde a catedral avánzase ata a Fonte Vella, remodelada no século XVI, e diríxese o camiño cara á saída da cidade (dereita) pola rúa Rigueira, ata chegar a un cruzamento coa pista local que se toma á esquerda. O itinerario manterase sobre esa vía asfaltada durante os próximos quilómetros, nunha sucesión de subidas e baixadas que preparan as pernas para o ascenso definitivo á meseta da Terra Chá.

A estrada leva ata San Caetano, onde o romeiro atopa unha magnífica vista do centro histórico de Mondoñedo e o val. Pasa polo lugar de Barbeitas, aínda en remarcado ascenso, coroado no alto cun cruceiro e unha placa do bispo mindoniense de 1903. Será habitual nas seguintes encrucilladas achar solitarios cruceiros de pedra, mostra e recordo de tempo antigo no que a espiritualidade guiaba as peregrinacións.

En baixada, chégase á aldea de Maariz (13 quilómetros a Abadín), cunha gran fonte ao pé do Camiño, provista dun tanque metálico para beber, aínda que ancorado cunha cadea para escorrentar aos amigos do alleo. Comprobará o peregrino que a estrada apenas está transitada, o que fai máis agradable o paso, acompañado polo silencio mentres serpea o val bañado polo río Valiñadares (de ter tomado a ruta alternativa pola N-634, atoparase o peregrino nese punto en pleno ascenso do porto da Xesta, en cuxa cota, inicio da Terra Chá, crúzase de novo co trazado xacobeo).

En Maariz atopará o camiñante unha casa aberta a peregrinos. Rexéntaa a antropóloga madrileña Carmela Tomé Valente (Karmele), de nome artístico Zilí Katova, que elixiu ese núcleo para desenvolver o seu novo proxecto de vida. Sitúase a dous quilómetros do casco mindoniense -O Bisonte- e é unha antiga casa de labranza habilitada a modo de hospedería. Preferentemente destinada ás persoas maiores, xente que fai o Camiño con nenos, enfermos ou peregrinos esgotados. Alí poden ducharse, cear, quedar a durmir e almorzar antes de continuar ruta. A estancia pode durar incluso algúns días máis se o precisan. No Bisonte dispón de seis camas, un cuarto con dúas camas na primeira planta e outras catro no faiado. Destaca Zilí Katova que «está limpo e aseado e ten moita maxia encima». Non ten tarifa, só acepta donativos.

Aínda nos dominios do Concello de Mondoñedo, alcánzase os minúsculos grupos de casas de Paadín, Casabella e Pacio.

Solitaria, custodia a ruta a pequena capela de San Vicente e o seu cemiterio, previo ao lugar de Lousada, parroquia de Sasdónigas, a uns 7 quilómetros do final de etapa. Ao chegar ao reducido grupo de casas abandónase ao fin a pista de asfalto por un camiño de terra, á esquerda, e que descende ata o curso do Valiñadares. Verá o peregrino ao tomar o desvío a navallada na ladeira, producida polas obras da autovía A-8. Durante a baixada, aparecen entre a maleza os intrigantes restos dunha infraestrutura industrial que ao chegar á canle sorprende aínda máis cun impoñente torreón abandonado. Son os antigos fornos de cal de Lousada, construídos nos anos cincuenta e en total abandono.

Arrinca a dura subida

Agora toca subir todo o que se descendeu, e un pouco máis engadido. É o porto máis duro da etapa, desde a conca fluvial ao alto da Xesta, xa en terras do Concello de Abadín. Zigzagueando pola pista de terra, a base de ril e empuxe, lógrase completar a subida, recompensada cunha vista única do val que guiou os pasos. Desemboca a senda a xunto as obras da autovía, en San Martiño de Galgao (Abadín). É unha zona con desvíos provisionais, pero ben sinalizados.

Á esquerda do camiño, atópase a igrexa de Galgao, onde cada 27 de setembro acoden centenares de devotos para celebrar a romaría de San Cosme da Montaña. O atrio e os arredores da capela son bos lugares para o descanso, á sombra das súas árbores e sobre o manto de herba. Chama a atención o magnífico cruceiro que custodia a ermida e o cemiterio.

Terra Chá

Terra Chá

Avanzados uns centos de metros alcánzase novamente a N-634, intersección na que confluirán os romeiros que transitaron esa vía desde Mondoñedo. Precaución nese punto, pois haberá que cruzar a calzada (lugar de Quende), para seguir de fronte por unha pista de asfalto (4 quilómetros a Abadín).

Entre granxas e pastos, paralela á nacional, continúa a senda ondulante ata os primeiros establecementos desde a capital mindoniense. Verá o peregrino o indicador ao hostal-parrillada Claudio e unha panadería, ambos ao pé da N-634.

Penetrado xa na comarca da Terra Chá, chega a Gontán, localización do albergue público de peregrinos. O lugar conta con bares, estanco, hospedaxe e farmacia, aínda que o núcleo de Abadín dista apenas un quilómetro do albergue, e xa que logo tomarase como final da etapa.

En bicicleta

Son moitos os que optan por esquivar as veredas e camiños angostos entre Lourenzá e Mondoñedo, transitando a N-634. É un tramo duns 8 quilómetros, con tráfico denso, polo que haberá que circular con especial precaución.

O resto da etapa discorre por estradas locais e camiños de terra anchos, facilmente practicables para os ciclistas.

Ruta relacionada
Localización
Mapa de la etapa
Localidades relacionadas
Perfil etapa
La Voz de Galicia La Voz de Asturias

Puntos de interese

Localidades | Albergues | Aloxamentos | Restaurantes | Guarnicionerías | Médicos | Puntos de interese | Talleres de bicicletas

Contactar | Politica de privacidade | Política de Cookies | | Aviso Legal | Autoría | Mapa Web | Consentimiento

© Copyright LA VOZ DE GALICIA S.A. Polígono de Sabón, Arteixo, A Coruña (ESPAÑA) Inscrita no Rexistro Mercantil da Coruña no Tomo 2438 do Arquivo, Sección Xeral, aos folios 91 e seguintes, folla C-2141. CIF: A-15000649

Desenvolto e administrado por Hyliacom