Ponferrada-Villafranca del Bierzo

Tramo desde Camponaraya a Cacabelos

Etapa cómoda a través de fabulosas viñas e de bonitas e tranquilas localidades repletas de servizos. En Pieros o peregrino do Camiño de Santiago atópase con dúas opcións para acceder a Villafranca. O Camiño aproxímase irremediablemente a Galicia. E iso apréciase na toponimia, na paisaxe, nas xentes...

A etapa (20,9 kilómetros)

En Ponferrada (206 kilómetros a Santiago), tras a obrigada visita do espléndido castelo templario que domina a cidade, abandonar a urbe presenta as súas complicacións. O Camiño de Santiago pega un rodeo por amplas avenidas, aínda que todos e cada un dos cruces están perfectamente señalizados. Ao chegar á praza Virxe da Aciñeira hai que descender por unha costa a man esquerda, xa en busca do Sil. Á outra beira do ríou comezan as longas rúas. No 46 da avenida da Liberdade atópase o Museo Nacional da Energía. O Museo Nacional da Energía sitúase nunha antiga central térmica. No seu interior, entre outras moitas cousas, móstrase ao visitante cómo se producíá electricidade a través do carbón. Entrada gratuíta. Xa no barrio de Compostilla, ao chegar a unha nova rotonda hai que virar a man esquerda, seguindo os indicadores. Chégase a unha recta balizada por árboles onde se atopa un edificio da Cruz Vermella. Ao final da recta hai un parque no que se atopa o Bar Lois. O romeu debe atravesalo por un túnel no que uns grafitis lle harán saber que vai en boa dirección. O barrio debe o seu nome a Santiago de Compostela. A bonita igrexa, escoltada por dous marabillosos ciruelos, foi construída a mediados do século XX para paliar a pérdida dunha antiga ermida arrasada polos franceses durante a Guerra da Independencia.

A gran maioría de as vivendas de Compostilla foron planificadas por Endesa para facilitar o asentamento dos traballadores da antiga central térmica. Un pouco más adiante atópase o Hotel Novo, que ofrece prezos especiais a peregrinos. Conta con servizo de bar e restaurante. Por unha zona en obras accédese, mediante un túnel que salva a A-6, a Columbrianos. Os primeiros asentamentos en Columbrianos datan da Idade do Bronce, tal e como demostran os restos do castro prerromano. Esta pedanía de Ponferrada vive fundamentalmente da agricultura. Por unha pista asfaltada déixase a man esquerda o cemiterio antes de chegar á Igrexa de San Esteban, levantada na segunda metade do XVIII, aínda que o impacto dun raio motivó que a súa espadaña tivese que ser restaurada recentemente. En descenso por asfalto chégase a unha estrada principal. O peregrino debe cruzar polo paso de peóns e penetrarse no corazón do pobo. Columbrianos conta cunha farmacia, centro de saúde, posto da Cruz Vermella, un ultramarinos, unha panadería, unha vivenda de turismo rural (El Almendro de María), fonte de auga potable, máquina de refrescos, bar e restaurante. Á beira da panadería atópase unha escultura dun artista local dedicada á muller traballadora dos campos bercianos. Un pouco más adiante, e alén da estrada, o Camiño de Santiago pasa por diante da ermida de San Blas e San Roque, decorada no seu parte traseira cunha ilustración do santo ataviado de peregrino. As vides de Camponaraya Pronto o Camiño de Santiago volve abrazar o campo. Unha pista estreita transporta aos romeus ata Fontes Novas, outra pequeña localidade do municipio de Ponferrada, se cabe más rural que a anterior.

Á entrada de Fontes Novas hai un merendero aos pés dun cruceiro. Para os que aún non tivesen a oportunidade de almorzar, o bar A Ermida, xusto á beira da ermida do Santo Cristo, adoita ter ofertas durante as primeiras horas do día. Outra boa elección é a Taberna Mateo, cunha apetecible terraza. Nesta última véndense pezas de froita. En Fontes Novas también atópase o Restaurante O Casarón. Á saída do pobo está a igrexa de Nosa Señora, cuxa torre está coroada por un niño de cigüeñas, aves que nesta zona atopan as condicións climáticas ideais para as súas necesidades. Para o que vaia seco, xusto á entrada do recinto hai unha billa a man dereita. Unha recta estreita e asfaltada a través de campos de labor conducen ata Camponaraya (13,9 kilómetros a Villafranca). Xa á saída da localidade o peregrino atópase cunha nova rotonda. Con precaución, debe situarse na marxe esquerda. Pasará por diante dunha escultura dedicada ao viño con motivos xacobeos na base, propiedade da adega Viñas do Bierzo. Esta empresa ten un local no que se poden degustar os caldos da terra acompañados dun petisco. O Camiño atópase cun pequeñou merendero á sombra cunha fonte de auga potable. Un curto tramo de ascensión e o romeu salva a A-6 por unha ponte antes de penetrarse nunha senda de terra rodeada de viñas. Neste tramo predomina o descenso. É un traxecto cómodo. Nunha zona sombreada antes da chegada a Cacabelos adoita situarse Pati para obsequiar aos peregrinos cun revitalizador zume de froitas recién espremido.

A maioría de os romeus corresponden cun donativo. Pati, pai de familia, también é especialista na técnica de masaxe reiki. Coas pilas cargadas, e de novo a través de campos infestados de vides, crúzase unha estrada local antes de pisar o asfalto, que xa non se abandona ata a incipiente chegada a un área de descanso que ofrece a benvida a Cacabelos (8,9 kilómetros a Villafranca) a todos os peregrinos antes do descenso ao pobo. Cacabelos Continuando a antiga N-VI, a vella estrada que antes da construcción da A-6 era a principal arteria que comunicaba Galicia coa Meseta, crúzase á outra beira do ríou Cúa, onde se atopa o santuario da Quinta Angustia. Seguindo pola marxe dereita desta estrada, o peregrino afronta unha esixente subida ata Pieros, pequeñou pobo con albergue, unha fonte e unha cafetería alén da vía. En Pieros está a igrexa románica de San Martín. Retómase a N-VI (LLE-713) e no momento exacto que se coroa o alto chégase a un cruzamento con frechas amarelas no chan que indican á dereita, cara a Valtuille. O Camiño orixinal continúa uns metros pola pista paralela á vía. Este desvíou a Valtuille é unha variante que está gañando adeptos co paso dos añvos. Presenta más desniveis e é un kilómetro más larga que o orixinal, pero moitos peregrinos prefírena para abandonar a estrada canto antes.

É un camiño rodeado de viñedos. En Valtuille atópase a cafeteríá Escola (permanece pechada parte do añou) e o aloxamento rural A Osa Maior. Xunto a este último hai unha fonte de auga potable. Á saída do pobo retómase un carreiro rodeado de viñas. Pouco antes da chegada a Villafranca adoita colocarse un cabaleiro cun posto no que vende desde froitas e refrescos ata bastóns. Quen opte chegar a Villafranca polo camiño más histórico, ao chegar ao cruzamento de Valtuille deberá continuar xunto á estrada pola pista. Uns metros más adiante, ben indicado, nace un desvíou á dereita por un carreiro no que predomina grávaa. También presenta algunha pendente e transcorre a través de viñedos. Este camiño pasa por diante do taller do escultor Nogueira, cuxo domicilio en Villafranca recoñécese fácilmente polas peculiares obras que colgan da fachada do edificio.

En bicicleta

A saída de Ponferrada é complicada. Por longas e estreitas avenidas nas que se comparte espazo cos vehícus de motor, aínda que durante un pequeñou tramo hai un carril bici pintado no asfalto. Cruzamento da estrada para entrar no centro de Columbrianos a través dun paso de peóns. En Camponaraya e á saída de Cacabelos convívese cos vehícus. Ao chegar a Pieros, calquera das dúas variantes: son similares.