Arzúa

Peregrinos descansando en Arzúa / Fotografía de Xosé Castro

Arzúa

De feito, o seu crecemento como localidade se produciu no século XI, durante o primeiro apoxeo do itinerario xacobeo. Arzúa, con 6.315 habitantes, é un concello onde non abundan os monumentos e no que a arquitectura popular vai dando paso á nova edificación. Como principais embaixadores do municipio áchanse o seu queixo, con denominación de orixe (Arzúa-Ulloa) -coñecido pola súa suavidade e cremosidade, o seu aroma e o seu sabor lixeiramente salgado-, e o seu mel, favorecido por propicias características climáticas e pola flora destas terras, moi popular en el Camino de Santiago.

No propio núcleo urbano, diversos establecementos ofrecen ao peregrino os demandados produtos, un pracer do que ningún camiñante debería escapar. Ademais, ambos os produtos tamén protagonizan un dos lugares que visitar no núcleo, o Centro de Interpretación do Queixo e do Mel.

Festas en homenaxe aos peregrinos

A importancia do Camiño no desenvolvemento da vila queda reflectido no feito de que Arzúa acolle unha das escasas festas populares en homenaxe aos peregrinos que se celebran en España. Trátase dunha antiga tradición recuperada hai anos. Coincidindo coa noite de San Xoán, os arzuáns elixen ao azar a unha peregrina das chegadas ese día á vila e realízase co seu nome e procedencia unha placa en forma de estrela.

Muro das Estrelas

Pola noite, nunha celebración que ten lugar no campo da festa da parroquia de Santa María , á que acoden xentes da localidade e peregrinos, a elixida coloca unha placa no Muro das Estrelas ou Muro dous Luceiros. Tamén é a encargada de prender lume á fogueira desa noite máxica. Ademais, moitos romeus escriben un desexo e gárdano nun baúl, un feito que desencadeou fai poucos anos unha coñecida historia. Unha peregrina gaditana pediu na noite de San Xoán que se achase unha solución para un sobriño seu, ao que se lle tiña que transplantar un fígado. Á mañá seguinte, recibiu unha chamada desde Cádiz anunciándolle a boa nova.