Mos-Pontevedra

1 valoracións
32
30
16
Información
Ponte Sampaio/Photograph by Xoán Carlos Gil

Ponte Sampaio/Photograph by Xoán Carlos Gil

Os peregrinos afrontan unha etapa rompepernas, cun inicio esixente e un pronunciado descenso ata Redondela. Tras degustar as sensacionais ostras de Arcade, deberán superar unha brocha ata Pontevedra, parada obrigada.

A pesar de que esta ruta transcorre moi próxima ao Atlántico, o océano só se divisa desde algúns puntos elevados. De novo, combinación entre asfalto, maioritario, e monte.

A etapa

É probable que a máis de un se lle atragante o almorzo neste violento comezo de etapa. A saída do albergue de Mos é unha dura rampla de máis de medio quilómetro que non ofrece tregua.

No alto, o peregrino debe tomar á dereita. Seguindo a estrada local pasará por diante do cruceiro dos Cabaleiros (1733), coroado co Santísimo Cristo da Victoria. Circulan varias lendas ao redor da aparición desta imaxe, hoxe gardada na colexiata de Santa María, en plena zona vella de Vigo. As que gozan de maior aceptación son similares e están vinculadas ao mar. Uns pescadores vigueses rescatárona das augas do Atlántico para devolvela a terra. A imaxe é unha das máis populares en Vigo, e cada ano congrega a miles de fieis ao seu redor. A súa reprodución neste antigo e curioso cruceiro está custodiada por dous faroliños, un a cada lado.

Un pouco máis adiante aparece a primeira das moitas opcións de bares que se atopan próximos á ruta xacobea durante a xornada. Nesta etapa entre Mos e Pontevedra tamén abundan os furanchos ou loureiros, tan populares nas Rías Baixas. Un furancho é un híbrido entre unha vivenda particular e un bar. Xurdiron coa idea de colocar os excedentes da autoprodución de viño albariño, pero aos poucos se foron transformando en bares de viños e racións. Durante un tempo funcionaron á marxe da lei. Tamén se lles coñece como Loureiros, porque adoitaban anunciarse cunha filla desta árbore. Desde hai uns anos a súa actividade está regulada.

Capilla de Santiaguiño de Antas

Capilla de Santiaguiño de Antas

Tras coller un desvío á esquerda e percorrer un tramo rodeado de árbores, o peregrino regresa á estrada local, que volverá abandonar nun estreito e empinado atallo sobre terra. De novo sobre asfalto divísase a capela de Santiaguiño de Antas. Este pequeno templo está rodeado dun gran campo de festa, que cada 25 de xullo acolle unha espectacular romaría.

A capela, reformada a principios de século, loce varios motivos xacobeos, como o Apóstolo a lombos do seu cabalo na fachada, ou as tradicionais cunchas, talladas na porta. Seguindo de fronte, o peregrino entra de novo nunha pista de terra, aínda que nesta ocasión en descenso. Un miliario resiste ao paso dos anos. Os miliarios servían para marcar distancias nas antigas vías romanas. Tras este bloque de pedra están indicados o bar-bocatería La Cabaña de Guerri, con diversas tapas e hamburguesas, e o bar Ángel.

Unha vez retomado o asfalto, no propio Camiño, no núcleo de Vilar (Redondela), o peregrino atópase coa panadería artesá O Parque. Unha frecha amarela pintada sobre un muro desvía ao romeiro á esquerda cara á churrasquería e panadería Choles, con terraza.

O descenso acentúase (ollo as bicicletas), é longo e pronunciado e o firme pode xogar unha mala pasada. A ruta volve desembocar na N-550, infestada de comercios, mediante a cal o peregrino accede a Redondela.

O camiñante despídese desta localidade, coñecida como vila dos viadutos, en paralelo á estrada nacional e á vía do tren, por diante da capela de Santa Mariña e do campo de fútbol da localidade. Afronta un breve pero esixente ascenso na rúa Torre de Rúa, pero as vistas desde o alto da Ría de Vigo son unha boa recompensa.

O Camiño desvíase polo chan empedrado que nace a man esquerda para caracolear entre monte e pistas locais ata volver confluír coa N-550, nun perigoso cruzamento, sen paso de peóns e fatal visibilidade. Neste punto atópase o café-restaurante Jumboli (tamén pensión rural con varios cuartos).

Unha vez a salvo, xa alén da vía, o peregrino achégase por estradas locais a un dos escollos máis duros da etapa, é unha infernal rampla, aínda que a medio camiño ofrece descanso con fonte e uns bancos á sombra (Parque do Loureiro).

Uns metros antes de coroar, o peregrino debe seguir a pista de terra que nace a man esquerda. O terreo continúa picando cara arriba, aínda que de forma máis suave. Chegará un momento no que o romeiro gozará dunhas excepcionais vistas da ría de Vigo.

Descenso a través do Camiño das sete fontes ata reencontrarse coa N-550, que non sen perigo, acompañará ao peregrino ata Arcade, aínda que afortunadamente, xusto antes de acceder ao núcleo, a ruta canellea. A través da rúa Roxelio Landeiro o peregrino chega ata a ponte sobre o río Verdugo; na outra beira, o encanto de Ponte Sampaio (concello de Pontevedra).

Arcade

Arcade

Os días 7 e 8 de xuño de 1809 Ponte Sampaio acolleu a última batalla en Galicia da Guerra da Independencia. O exército español, ben apoiado pola brava milicia galega, impúxose ás tropas francesas comandadas polo mariscal Ney. "Cando cruces Ponte Sampaio detente e escoita o espírito dos gloriosos labregos, que loitaron pola independencia da Patria". Neste pobo cargado de épica convén abrir ben os ollos. O Camiño está indicado, pero a estreiteza das ruelas polas que atravesa pode confundir aos peregrinos.

Tras un bo tramo de tobogáns, descenso ata unha pasarela metálica que substituíu a un paso medieval. O romeiro volve pisar as pegadas dos romanos e a súa vía XIX entre Astorga e Braga. Sen dúbida, esta calzada é un dos tramos máis belos do Camiño Portugués, aínda que os ciclistas poida que non opinen o mesmo. A esta zona coñéceselle como Brea Vella da Canicouva.

Combinación entre tramos de pedra e de terra ata volver pisar sobre asfalto, que conduce aos romeiros ata Figueirido, onde poderán saciar a súa sede nunha fonte. Un pouco máis adiante hai un posto que ofrece bebidas frías, froita ou chocolatinas.

A capela de Santa Marta (1617) dá paso a un cruzamento coa EP-0002, que se debe seguir a man esquerda. A través da beiravía desta estrada, tras pasar os lugares do Pobo e Marco, accédese ao núcleo urbano de Pontevedra. Aínda que antes de chegar ao mesmo o romeiro atoparase cun par de restaurantes e incluso unha farmacia.

En bicicleta

O tramo desde Mos ata Santiaguiño é moi empinado, aínda que se goza dun pequeno descanso entre medias. Outros puntos complicados da etapa son a saída desde Redondela e a súa infernal Rúa de Torre, e unha parede ao intre de entrar en Cesantes.

En Brea Vella da Canicouva non quedará máis remedio que empuxar a bicicleta durante algo máis dun quilómetro, aínda que sempre queda a opción (desaconsellada) de continuar ata Pontevedra por estrada. Revisar ben os freos da bicicleta. O descenso ata Redondela é peliagudo. Moita precaución nos cruces da N-550.

Ruta relacionada
Localización
Mapa de la etapa
Localidades relacionadas
Perfil etapa
La Voz de Galicia La Voz de Asturias

Puntos de interese

Localidades | Albergues | Aloxamentos | Restaurantes | Guarnicionerías | Médicos | Puntos de interese | Talleres de bicicletas

Contactar | Politica de privacidade | Política de Cookies | | Aviso Legal | Autoría | Mapa Web | Consentimiento

© Copyright LA VOZ DE GALICIA S.A. Polígono de Sabón, Arteixo, A Coruña (ESPAÑA) Inscrita no Rexistro Mercantil da Coruña no Tomo 2438 do Arquivo, Sección Xeral, aos folios 91 e seguintes, folla C-2141. CIF: A-15000649

Desenvolto e administrado por Hyliacom