Que ruta realizar

@ Paco Rodríguez

De novo son varios os factores que convén ter en conta á hora de escoller o punto de partida e a ruta para chegar a Santiago de Compostela. Entre moitos outros, depende do número de días dos que dispoña o peregrino, da época do ano, das preferencias de cada un… A continuación ofrecémosvos nesta guía do Camiño de Santiago unhas pinceladas unhas pinceladas de cada ruta para que os futuros romeus se fagan unha lixeira idea do que lles espera.

O Camiño Francés

É, con diferenza, a ruta máis famosa e transitada. A máis típica. O Camiño Francés conta con varias vantaxes, máis aló do seu propio esplendor paisaxístico, artístico e histórico. É unha das mellor sinalizadas (aínda que ás veces a picaresca dalgún hostaleiro poida chegar a xogar unha mala pasada) e a que conta coa rede de albergues máis ampla. Como é a máis transitada, non adoita haber problemas de avituallamiento.

Nos meses de verán, a gran cantidade de peregrinos que se amorean nas portas dos albergues buscando aloxamento pode motivar problemas á hora de atopar unha cama. Á súa vez, isto provoca que nas etapas a xente marche á carreira, cunha madruga descomunal, para chegar á meta en primeiro lugar e non quedar sen praza no albergue.

O Camiño Portugués

É o segundo máis transitado. Entra en Galicia por Tui. Ata a súa chegada a Santiago transcorre polo cinto máis poboado de Galicia, pasando por cidades como Pontevedra, pobos históricos como Padrón ou Caldas e pequenas aldeas. Os peregrinos adóitanse queixar de que hai moito asfalto, aínda que as estradas adoitan estar pouco transitadas por vehículos. Ben sinalizado e cunha rede de albergues máis que suficiente para cubrir a demanda.

Camiño de Fisterra-Muxía

É o único que non finaliza na capital galega. A gran maioría dos peregrinos utilízano como unha prolongación da súa aventura a Santiago. Conta cunha gran tradición, xa que desde o século XII o Códice Calixtino vincula estes territorios co culto á tumba do Apóstolo.

Queimar a roupa ou desfacerse das vellas botas no “fin do mundo” mentres o sol se mergulla no medio do Atlántico é un dos momentos que os peregrinos levarán a casa para o resto das súas vidas. Nos meses de verán poden rexistrarse algunhas aglomeracións. Esta ruta cada vez está a cobrar máis forza.

Vía da Prata

Ten a súa orixe na antiga vía de comunicación romana que unía Astorga con Mérida. Anos máis tarde, tras diversas ampliacións, este corredor foi empregado polos pobos árabes para a súa conquista da Península. Penetra en Galicia polas Portelas do Padornelo e da Canda. É unha das rutas máis tranquilas, aínda que o primeiro tramo por Galicia é bastante esixente. Algunhas zonas poden presentar problemas de desabastecemento. Ollo coas temperaturas que se alcanzan no verán. Para os ciclistas é a única ruta que permite obter a compostela a partir do trazado galego. Quen partan da Gudiña cubrindo, xa que logo, 200 quilómetros, poderán obter en Santiago o certificado xacobeo.

Camiño Inglés

Ferrol e A Coruña son dous puntos de partida para un mesmo Camiño. Estas dúas cidades constituían as portas de entrada a Galicia máis comúns para os peregrinos británicos e do norte de Europa que acudían a Santiago a abrazar ao Apóstolo. As temperaturas, incluso no verán, adoitan respectar aos peregrinos. Non é un dos máis concorridos nin dos que ten máis albergues, incluso nalgúns núcleos os seus habitantes teñen pouco interiorizado o paso da ruta xacobea. Os ciclistas quedarán sen compostela debido á curta quilometraxe.

O Camiño do Norte

Como puntos fortes conta cunha impresionante paisaxe cuberta de sombras e cunha rede de albergues máis que suficiente, a pesar de non ser un dos máis concorridos. Na outra cara da moeda está a falta de patrimonio, escaso en comparación co resto das rutas e moi concentrado en núcleos como Mondoñedo.

Camiño Primitivo

O Primitivo é o máis antigo dos Camiños de Santiago. E un dos máis esixentes cos peregrinos, que atravesan zonas de montaña moi despoboadas e sen apenas servizos do interior menos coñecido de Galicia e Asturias. A cambio, gozan de paraxes de gran beleza, sen aglomeracións nin carreiras; visitan dúas cidades monumentais, Oviedo e Lugo; e pisan pouco asfalto nesta ruta recomendada só para camiñantes, probablemente unha das máis atractivas de todas as xacobeas.