Pontevedra

Pontevedra ©Panoramio / amadeus2050

O romeiro entra en Pontevedra a través da rúa Ramón Otero Pedrayo, na que se atopa o albergue de peregrinos, a estación de tren e a de autobús. No camiño cara a Eduardo Pondal atopará numerosas opcións de aloxamento. Continuando por Virxe o viaxeiro descubrirá que a sinalización da ruta xacobea estará moi coidada, con frechas amarelas en cada intersección debuxadas nas rúas.

A praza de Compostela, cunha refrescante fonte na que xogan unhas estatuas infantís, dá a benvida ao peregrino ao casco antigo da cidade. A poucos metros chegará á praza da Peregrina, onde o santuario dedicado a esta Virxe é o epicentro. O edificio foi construído no século XVIII e trátase dun dos símbolos da cidade. Está dedicado á Virxe Peregrina, patroa da provincia de Pontevedra e do Camiño de Santiago. A súa festa celébrase o segundo domingo de agosto. O interior da capela conserva unha imaxe da Virxe do século XIX, así como unha gran cuncha natural para a auga bendita, situada na entrada, que foi agasallo do contraalmirante Casto Méndez Núñez.

A súa planta está inspirada nunha cuncha de vieira, símbolo dos peregrinos. Na fachada pódese apreciar á Virxe, acompañada de Santiago e San José, todos con indumentaria de camiñantes. Aos pés do santuario está o escudo da cidade e Teucro, o mítico fundador de Pontevedra. Nun dos extremos da praza hai unha divertida chiscadela ao mollo Ravachol, eixo dos entroidos da cidade.

Recibe o seu nome do famoso anarquista francés e tratábase dun papagaio moi locuaz que se atopaba nunha botica situada no lugar no que hoxe se atopa o monumento. Alí o seu dono organizaba faladoiros nas que o animal participaba. Perdeu a vida en 1913 durante os Entroidos, polo que se aproveitou para converter o seu duelo nun espectáculo público, unha tradición que continúa hoxe cada mércores de cinza. Enlazando de praza en praza o peregrino pode chegar ata a de Ourense e de aí á de Ferraría.

Pontevedra ©Panoramio / Enrique Leclere

O nome recíbeo dos talleres de forxa que había situados nos soportais da zona. O espazo creouse para albergar a Feira Franca que o rei Enrique IV concedeu á cidade no século XV. Durante o XVII e o XVIII celebráronse alí corridas de touros, unha tradición da cidade que hoxe continúa coa súa propia praza. Contigua á praza atópanse os xardíns de Casto Sampedro, dedicados a este arqueólogo pontevedrés cuxo apoio serviu para reconstruír a fonte da zona, moi importante debido á escaseza de auga que padeceu a cidade na época medieval.

A fonte orixinal estivo abandonada e reconstruíuse no século XX aproveitando algunhas das pezas orixinais do século XVI. Detrás destes xardíns atópase a igrexa de San Francisco. A súa fundación tivo lugar a mediados do século XII, aínda que dese momento só se conserva a fachada. A igrexa sufriu moitas obras ao longo do tempo, do mesmo xeito que o convento, onde hai capelas das familias pontevedresas máis importantes como os Soutomaior, os Cruu ou os Mariño de Lobeira.

O templo estivo abandonado durante anos tras a marcha dos frades en 1836 pola desamortización. O convento medieval foi substituído polo actual a finais do século XVIII. Na actualidade é a sede da delegación de Facenda. Aínda que a ruta xacobea encamiña ao peregrino pola rúa Real ata a ponte do Burgo polo que se sae a cidade, recoméndase ao camiñante que dedique o seu tempo a percorrer o centro histórico para non perderse a riqueza que atesoura.

Pontevedra ©Panoramio / Antonio Alba

Na marxe dereita da sirga peregrina localízase o teatro principal e Liceo Casino, a capela do Nazareno, coñecida como das emparedadas porque albergaba monxas de clausura, ou a casa das Campás. Esta vivenda é unha das máis antigas da cidade e trátase dunha construción do século XV cuxa fachada conserva os argos góticos e dous labras heráldicas.

No século XIX estivo relacionada coas aventuras do pirata pontevedrés Benito Soto, que dicían que se escondía alí cando era perseguido e incluso ocultou parte dun tesouro do que nunca se soubo. Morreu aforcado en Xibraltar aos 25 anos. Hoxe o edificio é o vicerreitorado da Universidade de Vigo. Continuando o paseo cara ao oeste o peregrino pode visitar a Real Basílica Menor de Santa María a Maior, unha construción do gótico tardío con influencias do manuelino portugués e algo do Renacemento.

A fachada principal é unha das mellores obras platerescas de Galicia e conta cun gran repertorio iconográfico. No interior destacan as súas bóvedas de crucería e un retablo maior de comezos do século XX onde se repasa a biblia con fábulas e representacións da cidade amurallada. Pechando esta metade da zona vella que aparece dividida polo camiño, quedaría por visitar o Santuario das aparicións, antigo colexio de nais Doroteas no que residiu Sor Lucía tras as aparicións de Fátima. A súa cela transformouse en pequena capela na que tamén tivo lugar unha aparición en 1925.

Na outra metade do centro de Pontevedra, a que se corresponde coa parte este, o peregrino non pode deixar pasar unha visita ao Museo Provincial, situado na Praza da Leña, que leva este nome porque se dedicaba ao mercado da madeira para abastecer as antigas cociñas. O museo foi fundado en 1927 e ofrece unha variada mostra de historia da provincia, desde a ourivaría prehistórica ao máis importante depósito de hacas de bronce de talón de España, así como unha impresionante colección de azabaches, cerámica de Sargadelos e moita historia naval.

Conta con seis edificios e é un dos tres mellores e maiores museos provinciais a nivel nacional. Pódense consultar os horarios na súa páxina web ou no teléfono ( 34) 986804100. Nesta área tamén se pode visitar a igrexa de San Bartolome, dos séculos XVII e XVIII, na que destacan os seus retablos barrocos e esculturas, ou o edificio Sarmiento.

Unha vez disfrutado do centro urbano de Pontevedra, o peregrino poderá, agora si, marchar satisfeito e continuar o seu traxecto ata a praza Celso García de la Riega, para posterioremente abandonar a cidade pola ponte de Burgo. Trátase do máis antigo da cidade, que sufriu numerosas restauracións e rehabilitacións desde o século XII e ata o XX. Neste lugar asinouse en 1165 a Paz do Lérez entre Fernándo II e o rei portugués Alfonso I.